Azalıyor gülücüğünden
[SIZE=5]taşan renk.
Gece sararıyor sevdan sustukça.
Coşuyor aklının ırmakları
pencerene çarpan yıldızlar ağladıkça.
Ay'ı mı bekliyorsun?
Bir ses, bir ışık gibi
ve belki fazla çocukça
örtünür yüzüne meçhul nefesim
bu şiiri okudukça.
Beni mi bekliyorsun?
Bittikçe kanatır kara ki,
aşktır aslında
kalabalık bir yalnızlıktan artakalan.
Çoğalır içinde kimsesizliğin
başka dudaklar yağmurlarına dadandıkça.
Ne masallar susarsın
ve nasıl da büyür ezberleyemediğin şiir,
anlayamazsın,
kendini kendinden ıradıkça.
Aşkı mı bekliyorsun?
(kelimeler kadar suskunluğu da güzel biri: sen!
o değilsin belki de ve ben osun sanarak inceden sızlattım içimi.
yıldızlara tutundum düşerken, onun için parlıyor ellerim,
onun için yıldızlara uzanmakla süslüyorum düşlerimi.
ölüm gibi gelirim de, acıtarak giderim yaşam gibi.) [/SIZE]
(29 Mayıs 2002)
Ses ve Beste : Aşkın Güngör
[ses]http://jeep.cfasp.de/upload/253392.wma[/ses]
[/SIZE][/COLOR]
