Bir kuştu uçtu gitti "ömrüm" ömrüm...

Hayattan bezmiş bir köLe gibi
Yaşıyorum niye
Güneşim batık doğmuyor
AğLıyorum gündüz gece
..

Hazana yoLdaş oLdu cahiL ömrüm vayyy…
Sevdaya düştü gitti “ömrüm” ömrüm…
Bir kuştu uçtu gitti “ömrüm” ömrüm…

Yak gel bildiğin ne varsa
Sat gel, gözüm yok para bulda
Yalnız sanadır bu hasretim
Dön gel vaktimiz daraldı
Zaten şu yalan dünyada
Gel inadı sevdiğim

Uzun oldu, ne zor oldu
Kalp yoruldu dön gel, herşey kalsın
Yalnız aşkla, yalnız aşkla dön gel
Affettim, kendini akla,
Sende aşkla, yalnız aşkla dön gel

bakıyorum aynaya her gece
içim rahat biraz yorgunum sadece
hayatıma giren herkese yaşanmış herşeye
teşekkürler büyüyorum sizinle....

ßen biçâre esrâriyim
Çektim! gayrı
çekemiyom

bir derdim var artık tutamam içimde gitsem nereye kadar
kalsam neye yarar
hiç anlatamadım
hiç anlamadılar

al herşeyini yanına
yüreğime senden ne
ateş olur ne sopa
söz veremem yarına...

benim belkide gizli bir bildiğim var
elbette ağlarım benim can kırıklarım var
senin gördüğün yanımda süzülenler
asıl içimde içinde yüzdüğüm bir deniz var...

Hâlâ haritanın sağ köşesindeyiz
ßen sanki hâlâ yirmi beş
Sen sanki on sekiz

Değişen hiç birşey yok bak bizde
telvelerin kabardığı diplerde
Eşrefin oturduğu mahalledeyiz

Öyle bir özlemişizki seni
artık dönsende olur, dönmesende...

Aziz yâr!
Sen bir sabah bu şehri başıma yıkıp gittin
Dağları deviriverdin üstüme hiç çekinmedin
ßen bu şehirde bir daha da sabah yüzü görmedim

Karalar çekildi gözümün ferine
Son soluğumun dibine çöktüm öylece
Gidişin gibi durdum şuracıkta
Hergün şu köşebaşında kaç yıllar saydım!

Hiç yaşamadım sensiz
ama hep yaşlandım inadına...

Her hazân, hep hüzünle geçti bu şehirde...