Seni öyle çok seviyorum ki! Yanındayken, seninle sevgimi paylaşırken öyle heyecanlanıyorum ki. Hiçbir şey bilmeyen ve aşkı ve sevgiyi seninle öğrenen; tertemiz duygularıyla, sana dokunmaya kıyamayan aşık oldum sana. Gün ışığım yaşam kaynağım artık kendimden önce düşüneceğim sen varsın. Her şey seni hatırlatıyor bana her şeyde seni buluyorum. Yaşamışların hiçbir zaman dokunamadığı sevgiye dokunuyorum. Bambaşka meleksi dokunuşlarla yaratılmış benim en sevdiğim, hayatımı adadığım varlığımsın. Seni seviyorum. Hiç istememiştim yanımda biri olsun benimle yaşasın evde onun sesi yankılansın. Hep seni istiyorum hep yanımda ol hep senin sesin olsun istiyorum. Sevimli o melek halinle hep yanımda ol istiyorum. Sana sarılıp bırakıp kendimi senin ellerine istediğin şekli ver istiyorum. Bu hep huzur hep güven oluyor.

Kıskanıyorum seni ve yine kıskanıyorum canlı cansız tüm varlıklardan istemiyorum kimse dokunmasın saçlarına, kimse dokunmasın ellerine, tutmasın ellerini, kimse dokunmasın yüzüne, gözündeki yaşı silmesin kimse. Hep ben olurum yanında ben tutarım ellerini, ben okşarım saçlarını ben okşarım yüzünü ben silerim gözyaşlarını ben öperim gözlerini. Söz ben hep yanında hep seninle olacağım. Benden başkasının derdini dinleme, sevme, ilgi gösterme dayanılmaz oluyor o zaman baha çok kıskanıyorum ve kızıyorum. Söz bir an olsun bırakmayacağım ellerini bir an bile ayrılmayacağım ne yanından ne kalbinden.

Son buldu her şey son ve ilk sensin ben seni güneşin ışığından, gökyüzünün mavisinden, yağmurun damlalarından, suyun berraklığından, karın beyazlığından, ayın parıltısından meleğin ibadeti gibi çok seviyorum. Mükemmelimden vazgeçmeden seviyorum. Güneş vazgeçer ışığından gece olur, gökyüzü maviliğini kaybeder gecede siyah olur, yağmur yağmaz olur damlası olmaz, kar yağmaz beyaz da olmaz, ay her zaman parlamaz kaybolur. Ben hiç yılmadan durmadan değişmeden seviyorum seni. Dünyanın en gerçek kanunları en gerçekleri bile vazgeçiyor değişiyor; ben seni tek gerçek gibi seviyorum. Acılarım yok artık benim mutluluğum var sen varsın sevgilim sadece sen…

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma.

Sensiz üşüdüm dehlizlerinde zamanın
Gülen yüzlerin ruhları mahkum
Sen heybetini dağlara bıraktın
Sıcaklığını çöllere
Gidişini sakladın bir hurma çekirdeğinde
Vuslatları alıp gittin bir başına
Sarı takvimleri bana bıraktın
Firakları devşirdim zamanın aynalarında
Kum saatlerine bakarak bekledim gelişini
Heyhâtlara gömüldüm
Hangi gecenin sabahında bulurum ben seni
Günde beş defa iyi-kötü savaşı çıkartır kelimelerim
On dört asırlık uzaklıktan geliyorum kapına
Suskunluğum, susuzluğum bu yüzden
Bu yüzden sensizliğinde gurbetlerin dili lâl şairiyim.

Senden sonra aşkın gözünü kör etti insanlık
Bizlere âmâlık miras kaldı cedlerimizden
Kör bir yılan Sevr’de bin yıldan beri yolunu bekler
Benim de beklediğim bu duraktan
Yolun geçer mi senin
Gülüşün kadar sıcak gül kokuna hasret çekerim
Senden sonra güllerini kana buladılar
Gönlümün gözyaşları çoğaldı mısralarda
Yetim kalmak ve öksüz olmak
Manasını yitirdi zamanla
Oysa bütün yetimlikler, bütün öksüzlükler
Firakının tam manasıydı
Gidişine alışamayanların dilinde
Hendek’te karnına bağladığın taşlar
Seni anmadan her nefes alıp vermemde
Gelip boğazıma düğümlenir şimdi
Senin için canından geçenler de kimdi
Üç bin meleği etrafında pervane yapan
Yoksa Allah’ın yerdeki kudret eli miydi!

Bedir’den payıma hâlâ bir “keşke” düşer
Senin için hâlâ canından geçenler aklıma düşer
Senin için tahtına küsenler, yardan geçenler
Senin için korkmadan atını denize sürenler var
Hâlâ gelmeni bekleyenlerin sabrı umman kadar
Karen’de Üveys’in yalın ayaklarından
Senin yolunu bulmak için iz sürenler delikanlılar
Çağların ötesinden, taşların dilinden
İzleri kaybolan yedilerin şehrinden
Binler selam yollamakta sana Sevgili.

Hira’da kurşunî bir ses akar sayfalara
Hira’da sakladığın o sır
Güneşten daha aşikardı oysa
Sana benzemek için
Birbiriyle yarıştı bütün gülleri dünyanın
Kameri bir işaretiyle ikiye böldü Ahmed’î nazar
Gül bahçesinin sultanı ey gül-i yar
Sendendir her çiçeğin adı gül konulmadı
Efendisinden kaçan köleler çoğaldı
Koyunu kurda kaptırdı çobanlar
Yorgun zamanlara hapsedildi hasretlerimiz
Bir tek sana olan sevdamıza gem vurulamadı
Bir tek sen olunca manalar yüklenir firaka!

Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma
Tahammülü yok dedim bu firakın
On dört asırlık uzaklıktan kaçıp geldim kapına
Sevdalar zaman mekan tanımaz
Ve ey zaman mekan aşmış Sevgili’m
Ben senin gelişinin dilencisiyim....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Ben sevda çekerken dem tutarım
Sevdadan yana gülerim, sevdadan yana ağlarım
Kederlenirim.
Offf çekerim
Yıllar yıllar bile sorgulamaz beni
Yaşımla aşk çekerim
Dert etmem çekerim derdi.
Sürüklerim derdi ve dertlerinizi
Tutun derim eteğimden
Bir yanımda yedirenk bir yanımda savaş
Yüzümde mutlaka kavga vardır.
Gülerken çok kereler ağladım
Gülmedim hiç ağlarken
Derya gibi bir sevgi vardır ki paylaşırım çoğalır.
Çok severim hem de çok
Her zaman deli severim
Sevdamın ardından mendil sallarken ağlarım

Gökyüzünü yırtmak isterim elim uzanmaz
Aptalca hayallerim vardır.
Her sabah bir gül vermek isterim mesela
Tatlı bir dokunuş ve titrek ürkek bir sesle seni seviyorum demek isterim
Boşa zaman geçirmişim beyhude yolu yarılamışım
Hiç bir sonbaharı parkta yapraklar arasında geçirmedim
Ayaz kışında, zemheride, kocakarıda
Sıcak bir sevgiyle ısınamadım.
Dokunamadım sevdanın gülüşüne
Bir yağmur tanesi bile düşmedi üstümüze
Islanmadık bile aşk sağanağında
Rüzgar bile esmedi saçlarımız arasından
Lakin çok uykusuz sabahlar tanıdım.
Şafakta çok bekledim.
Tanyeri ağarırken yürümekten yoruldum.
Hep sevenleri hayal ettim.aşka gıpta ettim.

Sevmek çok garip dostlarım
Olmadık zamanda ağlıyorsun aptallıklarına gülemiyorsun
Tenhalarda sokak lambalarıyla konuşuyorsun.
Çarpıştığın ağaçtan özür diliyorsun, sabahın bir vaktinde uyanıyorsun
Bir yudum su içmeden sigara içiyor ve dumanında geziyorsun.
Keskin bir çizgi çekiyorsun sabaha
Kahrını hep uykusuz sabahlar çekiyor
Ve o sabahlar seni hiç kimseye anlatamıyor...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Savurur bu kentin ılık rüzgarları
Bir esintide yıkılırım ben
Düşer kalbimin buhranları
Çıktı bedenimden kalbimin inleyen noktası
Yüreğinle Tut Beni
Sana düşüyorum
Kalbim...
Bana uzak, benden kaçak
Sana esir, sana tutsak

Hangi mevsim..
Hangi şehir ne farkeder?
Ben senden uzak
Ayaz gecelerin bekçiliğine kefilim
Tut Yüreğimi,
Yağmurun sularına karışmadan
Rüzgar kaçırmadan
Yüreğine Kat,

Beni sana bağla
Bir yanım yarime dönük
Bir yanım yar'a
Düşmeden uçurumlara
Beni sana bağla
Yüreğinle Tut
En derinine sakla

Bıraktım Kalbimi!...
Yüreğinle
Tut
Beni...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Ben, seni; adını bilmeden sevdim. Ve, “var”lığınla gülüşünü…
Ben seni, yaşını bilmeden, gözünü-kaşını bilmeden sevdim.
Ve, “yar”lığa süzülüşünü.

Ben seni, sesini duymadan sevdim…
Ve duymadan nefesini.
Ben seni adını bilmeden sevdim…
Ama; sevdim!..

Üşüyüşünü sevdim…
Üşüyüşünü sevdim onikinci ayın ilk günü;
“Gel, ısıt” deyişini!..
Bekleyişini sevdim beşinci mevsimin gün bitimlerinde,
bilerek gelmeyeceğimi…
Akşam alacalarının gönlüne yürüyüşünü sevdim…
Ve, kıpırtısız, karanlığa gömülüşünü sevdim.
Bir de;
“Gel, ısıt” deyişini!..

Ben seni, adını bilmeden sevdim.
İhtiyacım… Cevabım…
İsimler koydum sana; bahar yelim, çiçek tarlam…
Gökkuşağım, ışığım… Kuşkanadım, pembe rüyam, çiy tanem…
Seni, adını bilmeden sevince öğrendim;
Seni sevmek için gerekmiyordu ismini bilmem…
Sevdim işte!

Ben, seni; yaşını bilmeden sevdim…
Yani bilmeden sevdim
deden yaşında mıyım, torununla akran mı!
Ben seni, gözünü-kaşını bilmeden sevdim.
Ben seni, sesini duymadan sevdim.

Ve hatta öğrenmeye korkarken, bilmeye kıyamazken seni…
seni sevdim.
Seni sevdim.

İçime salıncaklar kurdum gönlümün ipleriyle…
Oturdun, sallayamadım; dokunurum diye korkumdan!
Dolaştın boynuma bir sarmaşık gibi; okşayamadım.
Koklayamadım!
Dalgalarını taramamış olan parmaklarım yabancı saçlarına…
Ve hâlâ bilmiyorum, gözlerin ne renk?..
Hangi yıldızlar mahpus içinde?

Ve ben sana hâlâ seni sevdiğimi söyleyemedim!..
Ama ben seni; adını bilmeden, yaşını bilmeden…
Yüzünü bilmeden, sesini bilmeden…
Seni bilmeden sevdim.
Seni, “bilmeden” sevdim!
Senin olmadığın ve benim olmadığım bir sokakta ki

köşebaşında çarpıştı duygularımız!
Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler…
Sen yoktun orda ve ben de yoktum;
Ama sevda vardı!

Ve, ben; seni adını bilmeden sevdim..

''Gönderilmemiş aşk mektupları''