şöyle eskiye doğru bir gezinti yaptım forumda sanki o günleri yeniden yaşadım duygulandım meğer ne güzel sohbetlerimiz ne güzel dostluklarımız olmuş insan bu uzun zaman girmeyip tekrar eski konulara msjlara bakınca daha iyi anlıyor tabi eskiyi yaşamak zor ama umarım yine bu forum bizim eskiyi yakayabilir tabi bu işte yeni arkadaşlara daha çok iş düşüyor forumda kimse yok sessiz diye bırakmayın derim ben biz artık o eskileri toplayamayız kimbilir nerdeler bilinmez ama umarım o ortam yeniden oluşur eskisiyle yenisiyle

Eğer ki; şimdi susarsan
Bil ki; küseceğim bende tüm dünyaya…
Alemi ağlatan bir sus’la…
Kendini çekersen şuan
Yürek denizimin içinden
Kurutacağım tüm denizleri
Çöle katacağım tüm suya yazgılı yerleri…
Çoğaltacağım terli coğrafyaları
Aşk ateşine düşmüşlere mesken yapacağım
Yüzülesi her damlayı kurutarak ateşimle…
Şimdi gidersen!
Eğer ki şimdi gidersen..
Bil ki; gitmeleri vurcağım şakağından
Alemi çıldırtan bir cinnet’le…
Kendini kaçırırsan şimdi
Yürek kentimin ıssız sokağından
Tüm şehirleri ateşe verip
Neron’a kafa tutacağım
En delirmiş yanımla…
Kentisizliği armağan edeceğim
Yerine yurduna ölümüne sarılmışlara…
Şimdi yanarsan!
Eğer ki; yanarsan gerçekten
Bil ki; yandığın yere çadır kuracağım
Alemi usandıran bir Lâl olmuşlukla…
Yanışını izleyeceğim
Gecelerimi yaktığın gibi
Küle dönüşmeni bekleyeceğim inatla…
Taki küllerime karışıp
Sonsuzluğa savrulacağımız
O denk an’ımıza dek…
Yanışını dileyeceğim
Beni kül eden yakanımdan…
Şimdi susarsan!
Eğer ki ;susarsan gerçekten…
Kelimelere savaş açacağım
Alemi korkutan bir nida ile...

Hadi sus şimdi …
Susabilirsen…!...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Eğer bir resim yapabilseydim şimdi,
Alırdım elime fırçayı kalemi,
İlk önce beni kıran dudaklarını çizerdim.
Sonra dudaklarından çıkan kelimeleri kurşun yapıp,
Kalbime nasıl sapladığını görmeni isterdim.
Söylediğin sözlerin canımı nasıl yaktığını bil isterdim.
Eğer bir resim yapabilseydim şimdi
Ufukların ardını çizerdim sana
Orda saklanan hayallerimi görüp imrenmeni isterdim
Eğer bir resim yapabilseydim şimdi,
Senin bedeninde bir deprem yaratıp,
Fay hatlarının kalbinden geçmesini sağlardım.
Vücudunun her bir parçasını bir yere savururdum.
Oturduğun yerden parçalarını gör,
Fakat parçalarını toplayama isterdim.
Atacağın her adımda yaşadığın depremin şoku ile,
Bana geleceğinden kork isterdim.
Sonra rüyalarına girip seni o tatlı uykundan sıçratmayı,
Benim her gece yaşadığım,
Ufak şiddetli depremleri yaşamanı isterdim.
Eğer bir resim çizebilseydim şimdi.
Hayallerini bir ağacın dallarına asar,
Sonra bir başkasının o ağacı kestiğini görmeni isterdim.
Sonra senin şehrinde bir yangın çıkartıp,
Şehrin bütün sularını keserdim.
Bütün sevdalarının gözlerinin önünde yanmasını
Seninse elinden bir şey gelmeden,
Öylece yanan sevdalarına bakmanı isterdim.
Eğer bir resim yapabilecek kabiliyetim olsaydı.
Sana kavuşmanın verdiği sevinci çizerdim.
Beyaz bir güvercin olup gökyüzüne süzülmeyi,
Sen nerdeysen oraya uçmayı isterdim.
Sonra senin eline bir sapan verip,
Seni yaramaz bir çocuk yapardım.
O güzel kuşu nasıl vurduğunu kendi gözlerinle görmeni,
Ve biraz olsun üzülmeni isterdim.
Eğer bir resim yapabilseydim şimdi
Seni yine bir çocuk yapar,
Bu kez senin eline oyuncak bir kalp verirdim.
Sonra oyuncağını kırardım.
Sen ağlayarak yere düşen parçaları toplamaya çalışırken,
Kendi halini görüp, nasıl bir vicdansız olduğunu anlamanı isterdim...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Seni sevmek yazılmış bana Dokunamasamda sana Seni çok seviyorum
Kimsesiz sandığım bir mevsim gidiyordu gözlerimin önünden.
Ellerimde sahipsiz her gecenin yorgunluğu.
Taş duvarların üzerinden gölgeler büyüyor yalnızlığıma.
Aklımı başımdan alan bir rüzgar gibi dokundun tenime.
Yüreğime yüreğini koydun. Yüreğim oldun.

Daha ilk günden ısınmıştım sana,sanki gökyüzüm sen, yağmurlarım
sendin,düşmeden içimdeki yalnızlığın kumsallarına.
Denizleri senin için renklendirdim ben,bulutları senin için yakaladım.
Sanki en ufak bir rüzgarda savrulacak gibi değildim uykusuzluklarına.

Sen gitmedin ki,gerçek ötesiydin bendeki her zamana.
Tuttum ellerinden,saçlarının kokusunda büyülendim dudaklarına.
Islatmalıydın beni yağmurlar gibi. Öpmeliydin içinden geldiğince.

Ben o zaman sen olurdum karışmadan nefes alıp verdiğim bir şehrin monotonluğuna.

Çalışma masamda yanan mumun alevinde şekillendi hayalin.
Uzun uzun seyrettim. Dokunmak istedim ama beceremedim.
Akşama koşan ayakların altında kızgın asfalt gibiydim günden arta kalan.
Güneş haber vermezdi çekip giderken.
Bir sessizliği kalırdı eve kapanan yüreklerin birde seni bana özleten hayalin.
Kendi yüreğimi senin ellerine bırakırken.

Zamanı hep peşime taktım.
Bir başka yere gitmenin olanaksızlığını tartışıyorum kendimle.
Gitmeyeceğimi biliyorum. Belki de ellerinin sıcaklığından olsa gerek.
Ben her sahipsiz mevsimin kimsesiz gecesinde seninle bütünleşiyorum.
Basit gelecek belki tüm anlatamadıklarım.
Bir şeyi çok iyi biliyorum sen anlayacaksın günü gelecek.
Bu saadet hiç ölmeyecek.

Fotoğrafın karşımda duruyor.
Öyle masum öyle güzel ki seni yaşamak bu kendini tanımayan cümlelerin ardında senin gözlerinde aşk gibi çoğalmak.
Anlatmak çok zor. Ben anlatamıyorum yaşıyorum.

Herşeye katlanmak dedikleri bu olsa gerek.
Günün bütün tükenen saatlerinin peşisıra bir ekranın karşısında
seni bana gülümsüyormuş gibi hissedebilmek.
Öyle güzel ki saatlerce seninle hayatı paylaşabilmek.
Oysa şimdi yalnızlığım yanımda,sensizliğin şarkısını dinliyorum.
Seni sevmek yazılmış bana,dokunamasamda sana,seni çok seviyorum....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

Bu gün yalnızlığımı, mutsuzluğumu satılığa çıkardım… İlk sahibindendir… Kullanmamıştır başka hiç kimse... İlk yürek kırığımdan… İlk kalp ağrımdan... İlk kez SEVDİM SENİ deyip de yüreğime aldığımdan… Bilmiyordum ilklerin bu kadar acı vereceğini…

İlk Aşkın bu kadar ağlatacağını… Çekip gittiğinde bile hala deli gibi seveceğimi… Bilmezdim onu affetmek... için inadına bahaneler arayacağımı... Gece adını silip uyuyup da, sabah uyandığımda hatırlayacağımı bilmezdim…

Yalnız camları kırıldı… En son yürek harbinde… Cam kırıkları hala üzerinde… Affedersiniz temizlemeye olmadı fırsatım... Ya da ne bileyim işte gelmedi temizlemek içimden… Siz aldığınızda komple geçirirsiniz bir elden… Temizlersiniz iyice…

Ama her cam kırıklığında nasıl acıdı canım bilmezsiniz siz… İzin verdim işte sırça camlarımın kırılmasına... Dedim ya... Son AŞK harbinden kalma…

Gönül kapılarımın da otomatik kilidi bozuldu… Nedense kitli kalmış... Bir daha açamadım... Zaten yüreğimde içerde kaldı... Sevgiyse dışarıda... Yani anlayacağınız kalbim sevgisizlikten öldü... Tamirciye götürdüğünüzde kalbimin naşını da teslim edersiniz bana... Malum anılarım hep o yürekte saklıydı…

Hak etmiştir o şimdi anlı şanlı bir cenaze törenini... Cenazemde bir tek o vefasız olmasın... Korkarım yüreğimin yeniden canlanmasından, hayata sarılmasından… Ona bir daha, bir daha güvenmesinden…

Biraz hor kullanılmıştır... Boyaları, sırçaları dökülmüştür... E tabi kolay olmadı. Aşk’ın ardından, yaralanmış kalması… Giderken "senden intikam almam " demişti ama…

Gün aşırı, artık sinirinden mi, hıncından mı yoksa aşkından mı yaptı bilmem… Gelip çizdi yüreğimi hep... Her çizdiğinde onarılmaz yaralar açtı… Sanırım onu bir yalancı boyacıya götürüp boyatmanız gerekecek…

Kilometresi, o sıfırı aşalı çok oldu... Dedim ya kullanıldı biraz... Hem de hor kullanıldı… Kapanmayan yaralar açıldı… Gizli saklı, görünmeyecek yerlerde... Ben ona güvenip inanırken o yüreğimi haince kullanmakla meşguldü…

Şimdi gelelim, tüccar alıcı… Seninle pazarlığımıza… Artık AŞK yok, olmazda zaten... Bir onaydı sevdam... O da geçti sevdamdan… Ben sana anlattım tüm olan biteni, artık biliyorsun…

Bu yürek ilk sahibinden…
Camları kırılmışâ€¦
Boyası dökülmüşâ€¦
Dışı çizik çizilmişâ€¦
Otomatik kilidi bozulmuşâ€¦
Çok saklı gizli yerleri yara almışâ€¦
Birazda kilometre yapmışâ€¦

Söylesene kaç para eder yalnızlığım… Ne verirsen razıyım al götür yalnızlığımı!...

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.

nasıl da çabucak bitiyor gün.
günler... bir şey anlamadan...hissetmeden...uyanıyorum.
beyaz bir gün, yatıyorum alacakaranlık.
sabah olsun diye uyuyorum, yatayım diye geceyi bekliyorum.
dahası yok hep aynı.
ne istediğimi ne düşlediğimi.
neye küstüğümü ben de bilmiyorum.
ama küstüm.
fena küstüm.

beynimin içinde neler var?
neden bu kadar yalınım?
hiçbir şarkıya eşlik etmiyorum.
niçin?
bilemiyorum.
bir anlık tebessümlerimi de yitirdim.
hayat detaylarla dolu, ne de güzel bir şölendi.
hep böyle sürecekti sanki.
bitmeyecekti, kalabalıktı, renkliydi, heyecan vardı.
şimdi sadece sabah ve gece oluyor.
bir aydınlık... bir karanlık.
bir karanlık... bir aydınlık.
o kadar.

dün de, bugün de, yarın da aynı.
çarşamba ya da perşembe.
salı veya cuma.
ne değişir?
sıradan bir yalnızlık benimkisi.
kiminkinden farkı var?
kelimelerden cümle kurma yeteneğim, benim yalnızlığımı sadece belgelenmiş bir “anı” yapar.
herkesinki gibi bir yalnızlık bu.
yangın yerinde hareket edememek gibi.
hiçbir teselliye boyun eğmeyen.
laftan, sözden anlamayan bir yalnızlık bu da.
asi.
onurlu.
ümitsiz.

hiç kimseninkinden farkı yok.
diğer yalnızlıklar gibi benimkisi de.
duyulmayan.
görülmeyen.
bilinmeyen.
umursanmayan.
sıradan bir yalnızlık.

en çok kendime hasretim.
içime bu denli kaçmadığım.
pusmadığım.
mutluymuş gibi yapmadığım anlarımı özlüyorum.
sonbaharı özlüyorum.
sonbahar başlasa bir an evvel.
yetişebilsem.
yetiştirebilsem yalnızlığımı.
iyi gelecek üşümek bana....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''.