Klinik saptamalara göre gebeliklerin %10-15’i düşükle
sonuçlanıyor. Erken gebelik kayıplarının tahmini sıklığı saat başı 114
vaka, tekrarlayan gebelik kaybı oranı ise %3-5 oranında. Peki erken
gebelik kayıpları neden yaşanır, önlemek mümkün, kan testi ne derece
bilgi verir?

Doç. Dr. Ümit Göktolga

Bahçeci Sağlık Grubu Fulya Tüp Bebek Merkezi

Kadın Hastalıkları Uzm.





Çocuk sahibi olmaya çalışan milyonlarca çift için müjdeli haber
–hamilesiniz-den sonra alınan kötü haber –bebeğiniz düştü-açıklamasıdır.
Çiftleri daha da derinden üzen, umutlarını kıran ise tekrarlayan düşük
olayıdır. 20. gebelik haftasından önce ve 500 gr. ağırlık altında 3
veya daha fazla gebelik kaybı “Tekrarlayan Gebelik Kaybı” olarak
tanımlanabilir. Maalesef günümüzde tekrarlayan gebelik oranlarında bir
artış yaşanıyor. Buna etken birçok faktör olabilir ama ilk sırada geç
yaşta anne-baba olmak sayılabilir. Çiftlerde kadınların 35 yaş ve üstü,
erkeklerin 40 yaş ve üstü olduklarında düşük riski artıyor. Burada en
önemli risk genetik bozukluklar olarak karşımıza çıkıyor. Bir kez
gebelik kaybı yaşayan kadının 2. kez düşük yapma oranı %15, 2 kez düşük
yapanın 3. kez düşük yapma oranı %25, 3 kez düşük yapanın 4. kez düşük
yapma oranı ise %30-45’e çıkmaktadır. Dolayısıyla peş peşe yaşanan her
gebelik kaybı bir sonraki gebeliğin kaybedilme oranını da artırmaktadır.
Tekrarlayan gebelik kayıpları genetik, bağışıklık sistemi,
endokrinolojik, hematolojik, enfeksiyonlar, çevresel faktörler ile rahim
yapısı bozukluklarına bağlı olarak ortaya çıkabilir.


Kan Testi ‘Rehber’ midir?

Tekrarlayan gebelik kayıpların nedeninin bulunması için; hasta
öyküsünün detaylı bir şekilde bilinmesi ve iyi bir muayene gerekir.
Burada nedene ulaşmak için bütüncül bir tedavi süreci gerekir. Yani
hormon tahlilleri, şeker, pıhtılaşma testleri, enfeksiyon nedenini
araştırmaya yönelik testler, anne ve babanın kromozom tetkiki,
bağışıklık sistemine yönelik immünolojik testlerin sonuçları derlenip
toparlandıktan sonra ancak yorum yapılabilir. Sadece kan tahlili ile
nedenin belirlenme oranı ancak %10 olabilir. Rahim yapısı bozukluğu ve
çevresel faktörler tekrarlayan gebelik kayıplarında önemli faktörlerdir.
Tedavi ve bir sonraki gebeliğin takip planı elde edilen bulgular göre
yapılmaktadır.


Tedavi Sürecinde Dikkat Edilmesi Gereken Noktalar

Tekrarlayan gebelik kayıplarında düzeltilebilecek nedenlere
yönelik güncel tıbbi uygulamalar, uygun tedavi şekliyle çiftleri mutlu
sona ulaştırabilir. Tedaviye tekrar başlamadan önce çiftlerin çok iyi
araştırma yapması gerekir. Deneyim, donanım ve teknik açıdan dünyadaki
gelişmeleri takip eden, uygulayan merkezler tercih edilmelidir.
Tekrarlayan gebelik kayıplarında takiple başarılı gebelik ve canlı doğum
yapma oranı % 60-70 arasında değişebilir. Ayrıca stres, kafein ve
sigaradan uzak bir yaşam, sağlıklı beslenme şarttır. Obezite varsa
diyetle kilonun uygun seviyeye gelmesi sağlanmalıdır.


Tüp Bebek Tedavisi Ne Zaman Başvurulur?

Düşük materyalinden ya da anne ve babadan yapılan genetik
araştırmalarda ailesel geçişli ya da tekrarlayıcı özellikte bir genetik
problem tespit edilirse, sağlam embriyoları seçmek (PGD- Preimplantasyon
Genetik Tanı) ve onları transfer etmek amacıyla tüp bebek tedavisi
uygulanabilir.

'Ramiz Dayı' geri dönüyor!



'Ezel’ dizisinde canlandırdığı ‘Ramiz Dayı’ karakteriyle fenomen haline gelen Tuncel Kurtiz,ekranlara geri dönüyor.

Çocukluklarında yaşadıkları travmanın intikamını almaya çalışan karakterlerin etrafında dönen hikayeyesiyle oldukça dikkat çeken 'Suskunlar' dizisine önemli bir isim dahil olacak.

'Ezel' dizisindeki eski kabadayı ‘Ramiz Dayı’ tiplemesiyle hafızalara kazınan usta aktör Tuncel Kurtiz dizinin kadrosuna dahil oldu. Kurtiz, önümüzdeki haftalarda yayınlanacak bölümlerde seyirciyle buluşacak.

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/n0Ozx9axi8E" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Yalnızlığı bilmekle aynı şey değildir yalnız kalmak. Gerçek yalnız, paylaşacak kimsesi olmayan değil, paylaşmak isteyebileceği kimsesi olmayandır. Ve gerçek yalnız, yalnız kalmaz; kendini yalnızlığa mahkûm eder.
İçimi dolduran boşluğu dolduramadım, boşluklarla doldum yalnızlığımda. Kendim olmanın bedelini, yalnızlıkla ödedim. Yılların ağırlığını ayaklarıma bağlayıp, iç denizlerimde boğuldum, kıyılarıma tutundum. Uyurken sarılacak bir hayalim bile olmadı. Her uzun cümlede kendimi bir parantez içine sakladım. Bugüne dönüştüğünde dünü özleten yarınlarımla, kalabalıklar içinde yalnızlığa yakalandım.
Yalnızlık kimseyi reddetmez yar. Saça yapışan bir sakız gibidir. Bedeli birkaç saç teli olur her zaman. Baştaki özgürlüğü, yalnızlığa dönüşür zamanla insanın.
Ey yar! Yalnızlık kimsesizlik değil, sensizlik düpedüz.
Yalnızlığım; pasif gücüm. Yokluğuna özlem duyup, varlığına katlanamadığım. Yalnızlığım; fikrimin ıssız limanı. Yüzümün en sevdiği gölge. Batık halim. Issız bir adadaki adamken, zamanla adanın kendisine dönüştüğüm. Acılarımın bağımlılık hali. Yalnızlığım; ölümün şımarıklığı. İstemediğim dokunulmazlığım. Kusursuz uçurumum. İçinden hüzün sızdıran kapım. Yalnızlığım; aşırı dozda ölüm. Yalnızlığım; parmaklarımı sayıp sayıp, kendimi kalabalık hissettiğim…
Şimdi bir yokluktan düşerken, bir başka yokluğa tutunuyorum. Al beni vur bana. Sağır edecek kadar çok sessizlik verdin zaten. Ben de seni dile gelmemiş kelimelere bırakıyorum. Bir cevabın yok, sadece bilmecelerin var biliyorum. Gözümü bir aralasam içine karanlık sızacak. Ölümün hizasında duruyorum. Günüm düne aydın. Günah gibi işlendi yalnızlığım.
Herkes kendi yalnızlığını seçtiği için ben bu kadar yalnızım. Ve yalnızlık, yaşamla ölüm arasında seçim yapamayanların çaresidir yar! Her gün kendi evimin kapısında kayboluyorum. Yalnız kendimin değil, yalnızlığıma ortak olamamış tüm yalnızların yalnızlığı adına konuşuyorum.
Yalnızlıktan kaçanlar kendine tahammül edemeyecek kadar kendine yabancı kalır. Bu yüzden hiçbir yalnızlıktan kaçmadım. Kaçsam ne olurdu ki? Depozitolu bir yalnızlıktı benimkisi, kim alsa geri getirirdi.
Ey kalabalıklardan kaçışlarımın yenik yorgunlukları, beni yalnızlığa biriktiren o yarin adı alın yazımın imla hatasıdır bilin!
YALNIZSAM DÜZELTİN.

Her giden güzelleşir/gidiyorum güzelleşmek için/unutulsun diye çirkinliklerim. (Aziz Nesin)Gitmek; yaralı bir gemi gibi ağır ağır batarak. Gitmek; defolmadan. Gitmek; aksak adımlarla ağırına ağırına, zoruna zoruna… Gitmek; yaralı bir hayvanın kendini sürükleyebildiği yere kadar. Gitmek; daha gelmemişken yolun yarısına.Yılları bir bavula tıkıştırdım ve bavulumda yangınlar taşırken, ellerim üşüye üşüye gidiyorum. Her vazgeçiş, içimde birbirine çarpıp yere düşmeden, kararlılığın ellerini öpüp başıma koyarak gidiyorum. Gider gibi değil, terk eder gibi gidiyorum. Yokluğum tüm varlığına armağan olsun sevgili. Belki de gitmek değil, kalamamak benimkisi, eğreti durmak, mümkünsüzü düşlemek.Durduğum yerde bitip, gidebildiğim yerde yeniden başlamak için gidiyorum. Yeterince kalan oldum, şimdi gitme vakti. En acısı da giderken kalmak sevgili. Herkes gider ama her giden yakın kalmaz; unutama beni! Öyle yılışık değil, ukala bir gidiş benimkisi. Ucuz bir biletin arka koltuk rahatlığıyla, bu kez başka gidiyorum. Ne kendim için gidiyorum, ne senin için döneceğim. Gitmenin hası dönüşsüz olanıdır. Hayat, kapıyı yardımsız açabilecek kadar büyüttü gitmeye teşne kollarımı.Bir yanı hep gidende kalırmış terk edilenlerin. Seni bırakmadan senden geçiyorum, senin için, sana rağmen. Varlığım beceremedi, bari yokluğum öğretsin özlemeyi.
Gitmek, yıkılan duvarlarımızı yeniden yapmaktır kendi yıkıntılarımızdan. Nereye gideceğim değil, neye varacağım meçhul. Bu yüzden gelme içime. İçim kalabalık ezilirsin. Gelme; yüzümün gülmeyen yalnızlığı. Ve affet beni yalnızlığım; seni de terk ediyorum. Terk etmek, katiline özgürlük sunan bir cinayettir. Kendimi uzaklara kilitliyorum. Bir gün gerçekte terk edilenin kim olduğu sorulduğunda cevap olarak kendimle karşılaşacağımı da biliyorum. Yine de gidişime sadık kalarak, durgun bir göle düşüp kimliğini kaybeden olmak yerine, toprağa sertçe çarparak ölen ama ardında umut tomurcukları yeşerten bir yağmur damlası olmayı seçerek gidiyorum. Hoşça kal sevgili! Var olan gerçek şu ki ben gittim, sen kaldın; Biraz aşkta, biraz geride, en çok da bende. İzlerin hep var. Peki sen sende var mısın ben- de kaldığın kadar?


Giderken geriye bakılmaz. Geriye bakılmışsa o gitmek olmaz. Unutmaya kalkan bir trendir gitmek. Ve çok çok uzaklara gitmelidir giden; yakınındayken uzak kalmak daha hüzünlüdür zaten. Giderken de öğrenebilir insan geride hiçbir şey bırakmamayı, geride kalarak gidilmediğini. Gitmeyi öğreneli çok oldu be sevgili. İyi bilirim içimdeki büyük patlamaların kaçınılmaz hasarlarını. Varmak değil, gitmek istiyorum sadece; nasılı olmayan bir soruya, nedeni olmayan bir cevap gibi. Gidiyorum artık. Düşüm, düşüşüm oldu. Bu acıdan başka bir acıya taşınıyorum; geçmişimde izi kalmış terk edilme yaralarını sende açarak…
Doğrudur bazen gitmek; dönmelerin kalmaları kalmamışsa eğer... Yalnızca ölüler yalnız gider sevgili. Aklımın çözemediğini ayaklarım çözecek ve bir ölü gibi geçip gideceğim üstünden. Islak bir elin farkında olmadan kuruyuşu gibi silineceğim hayatından.
Kalmak roldür, bazen zorlama! Göç gözlerde başlar, bakma! Keşke kendimi bırakıp gidebilseydim; ama şimdi sadece gitmişliğimle kalacağım aklında. Bilirim; varacağın yeri zorlaştıran aradaki menzil değil, geride bıraktıklarınla aranda giderek açılan mesafedir. Ve gitmek yavaş öldüren bir zehirdir. Kalmaya bir neden bulamadığımdan değil, gitmeye esaslı sebeplerim olduğu için gidiyorum sevgili. Bu yüzden dönmemi bekleme benden. Zaten o dönüş de gerçekçi olmaz; bir daha gitmeyeceğime olan inancı da beraberinde getirmedikçe.
Sen de git hadi! Gidelim birbirimizden; sanki gitmesek kalabilecekmişiz gibi…
Yeni hayatlar görmeye değil, gördüklerimi unutmaya gidiyorum sevgili. Gözyaşımdaki sessizliğin nefesinden, yağmurumdan tanırsın beni. Kendi ömrümden cayıyorum ve ömrüm uzun bir cenaze törenine dönüyor. Yıllar geçiyor ve yaşlandıkça geleceğe daha meraksız, geçmişe daha özlemli oluyor insan. Bu yüzden unutma beni.
Geride bıraktıklarını değil, giderken götürdüklerini yaşar giden; ilki de kalana kalmıştır bu yüzden. Kalamam; gittiğim her yer kaldığım yer olduğu sürece. Bisikleti ilk kez süren birinin gitmeyi öğrendiğinde düşmemek için hep pedal basması gibi bir şey bu. Son notası duyulmayan her şarkı, hiç bitmemiş gibi gelir insana değil mi?
Ey geride kalanım! Yaralarında çağlıyorken kan; sen, gittiğim yolların benden hesap sormadığını san!