12-20-2010, Saat: 05:57 PM
Öyle küçükken öyle kocaman umutlarlan baslamıstım ki aska...Herşey baska olacaktı.. Bende o filmlerdeki asıklar gibi bir ask yasayacaktım. Kendi masalımı kendim yaratacaktım. Benim askım bambaska 
herkesinden güzel olacaktı. Peri kızı ile prens benim ask masalımda bir arada olcaktı.
Yaptım!!! Yarattım kendi masalımı. Yasadım seni ve beni. Bulusturdum peri kızı ile prensi. O küçücük yüregim senin avuçlarında büyüdü. İmrenilecek bir ask yarattık yasadık.. Peki herşey nasıl bu kadar güzel oldu... Mutlaka birşeyleri katmayı unutmus olmalıydık. Böyle kusursuz aska kurban olan ben büyümeyi unutmusum...
Hesapta yoktu birgün büyüyecegimiz. Büyüdükçe insanın kendi masalını kendinin yazamayacagını anladım. Yazılan masalların sonun oldugunu öğrendim. Belki geç belki erken bir son. Benim masalım erken bitti diyemem. Belki geç bile kalmıs bir bitişti..
Belkide Zamansız Açtım İçimi...
Yüregim Şeffaftı... Aklımsa Deli..
Ben Geldim Sen Kaçtın Hep Bana İnat
Bir Vardın Bir Yoktun Hep MasaL Gibi..
Yok olusların hayırlı olsun bana. Simdi unutma zamanı yasanmıslıkları. Baska masallar, öyküler bulma zamanı. Seninlen büyüttügümyazdıgım var ettigim masalımı unutma zamanı.
Şimdi tekrar bir masalın içindeyim. Senin var olmadıgın benim yazmadıgım hayatın bana sundugu bir masalın içindeyim..Acı vermiyor bu bana. Çünkü ben öğrendim masallarla büyümeyi.. Biliyorum artık herşeyi benim idare edemeyecegimi. Ben biliyorum artık her acının gömülebilecegini..
Ne Kara Kaşına.. Ne Kara Gözüne..
Ben Tek Bir Sözüne Tutulup Kaldım..
Değmedi Bir Kere Ellerin Yüzüme!
Gel Gör ki Bin Yıldır Sanki Vardın...
Biliyorum zor olacak sana yeni bir yasam. Belkide sendede vardı suç. Belkide ben getirmedim bizi bu hale. Belkide benim çocuklugumdan çok senin içindeki çocuk verdi zararı bize. Yada çocukluklarımız degilde biz verdik birbirimize zararları.. Çocuklar masum olmazmıydı. Aynı bizim ilerde yasayacak çocugumuz gibi.
Ben genede çocukluguma veriyorum tüm hatalarımı..
Çok erken tanıdım seni! Sana geç kalmak isterdim bende. Geç yakalamk isterdim seni ve askı. Daha güzel daha imkanı olan masallarda rol almak isterdim. Bu defa ben yazmadan var olan masalda yer almalıyım.
Şimdi hoşçakalın bitmişliğim.. Bu vedalar eskisi kadar yakmıyor canımı..
Çünkü Masallarla büyümeyi öğrendim ben...
herkesinden güzel olacaktı. Peri kızı ile prens benim ask masalımda bir arada olcaktı.Yaptım!!! Yarattım kendi masalımı. Yasadım seni ve beni. Bulusturdum peri kızı ile prensi. O küçücük yüregim senin avuçlarında büyüdü. İmrenilecek bir ask yarattık
yasadık.. Peki herşey nasıl bu kadar güzel oldu... Mutlaka birşeyleri katmayı unutmus olmalıydık. Böyle kusursuz aska kurban olan ben büyümeyi unutmusum...Hesapta yoktu birgün büyüyecegimiz. Büyüdükçe insanın kendi masalını kendinin yazamayacagını anladım. Yazılan masalların sonun oldugunu öğrendim. Belki geç belki erken bir son. Benim masalım erken bitti diyemem. Belki geç bile kalmıs bir bitişti..
Belkide Zamansız Açtım İçimi...
Yüregim Şeffaftı... Aklımsa Deli..
Ben Geldim Sen Kaçtın Hep Bana İnat
Bir Vardın Bir Yoktun Hep MasaL Gibi..
Yok olusların hayırlı olsun bana. Simdi unutma zamanı yasanmıslıkları. Baska masallar, öyküler bulma zamanı. Seninlen büyüttügüm
yazdıgım var ettigim masalımı unutma zamanı. Şimdi tekrar bir masalın içindeyim. Senin var olmadıgın
benim yazmadıgım hayatın bana sundugu bir masalın içindeyim..Acı vermiyor bu bana. Çünkü ben öğrendim masallarla büyümeyi.. Biliyorum artık herşeyi benim idare edemeyecegimi. Ben biliyorum artık her acının gömülebilecegini..Ne Kara Kaşına.. Ne Kara Gözüne..
Ben Tek Bir Sözüne Tutulup Kaldım..
Değmedi Bir Kere Ellerin Yüzüme!
Gel Gör ki Bin Yıldır Sanki Vardın...
Biliyorum zor olacak sana yeni bir yasam. Belkide sendede vardı suç. Belkide ben getirmedim bizi bu hale. Belkide benim çocuklugumdan çok senin içindeki çocuk verdi zararı bize. Yada çocukluklarımız degilde biz verdik birbirimize zararları.. Çocuklar masum olmazmıydı. Aynı bizim ilerde yasayacak çocugumuz gibi.
Ben genede çocukluguma veriyorum tüm hatalarımı..
Çok erken tanıdım seni! Sana geç kalmak isterdim bende. Geç yakalamk isterdim seni ve askı. Daha güzel
daha imkanı olan masallarda rol almak isterdim. Bu defa ben yazmadan var olan masalda yer almalıyım. Şimdi hoşçakalın bitmişliğim.. Bu vedalar eskisi kadar yakmıyor canımı..
Çünkü Masallarla büyümeyi öğrendim ben...