Kendime bir yol çizip ilerlemem gerek elbette
Artık durulmaz bu şehirde içinde sen varsan eğer
Terk-i diyar eylerim çare yok beklemekte..
Aşk'ı anlatanlar aşk'ı kaybedendi.
Nefret olqusuyla yaşama sırtı dönenler resti çektiler
Ve..
Katlettiler!
seLam sabahsız kendilerini zorLa zorba oLduLar.
Ve.
Zuhra kasvet ektiler!
[b]Bir bavul dolusu cümle var defterimde.
Sen yollarina 29 harfle acı döşeyen bir şahsa 'yara'değilde
'yar' diyebilir misin ?[/b]
[b]Vakit doldu şimdi…
prenses-kül kedisi heybetli araba-balkabağı oluverdi…
Her şey kendine döndü bir anda…
oyun bitti sadece camdan bir ayakkabı kaldı sana...[/b]
Düne kadar gözlerinden aşkı içtiğim dudaklarında yüreğimi erittiğim uğruna bıçaklar çekip dünyaya meydan okuduğum
ey sevgili nerdesin?
Kimlesin?..
kimlerlesin?..
Ben hala burada terk edip gittiğin yerdeyim
Gece soğuk
Hüzün karası her yan
Sadece iki kişiyi üşüten rüzgarlar icat etmiş üçüncü kişiler
ve bir kuş minicik elleri ile camı tıklıyor
Pencere kenarında üşüyenlerin en güzeli
“Al beni” “al içeri” diyor.
Üzerimde bir Alihanlık hali
Küçüğüm
Bir sincap kadar küçük…
Sen benim yağmurlarımda gezinemezsin..
Üşürsün!
Bu hüzün..
Boğulmamak için çırpındıkça dibine battığım hüzün..
Çırpınmıyorum artık.
Yüzüm ışığa doğru, öylece duruyorum, kendimce susuyorum.
Yeniden sev diyor sadece..
Yeniden sevmekle başlayacak hersey....
Dokunmasız bir yaşam geçiyor avuçlarımın incecik çizgilerinden
Örselenen yüreğimin tarumar ovalarında baharlarım yitiktir şimdi
Bir bekleyişin sarı odalarındayım
tükendim hüznün ezgilerinden
Gelgitlerle kabaran bir denizim
özlem yağmurların selleri getirdi
[b]Güzel bakışlı masal yüzlü dev Kahraman!
Ne çok büyüttüm gözümde seni ve ne kadar çok büyüdüm gidişinle
Mevsimsiz bir yalnızlıkla sevdim seni
Sevdiğimden habersiz dolaşırken sen bu caddeleri
Kızıl nehirlerde boğulmamak için düşlerimi can simidi yaptım kendime…[/b]
