08-16-2009, Saat: 06:36 PM
Sus pus olmuş akşamlar!
İçimde ölen biri var!
Tüm hayallerimi ıskaladım...
Gizlemeye çalıştığım duygular apaçık ortada...
Adın bulaştı gözlerime çıkaramadım!
Bastırmıyor hiç bir şarkı sözü acılarımı !!
Tüm şiirler lal!
Yoksun ya yarım kaldım...
Pusulası yok yaşadığım hayatın
Yüzüme hasret çarptı ağladım!
Ne olur gel...
Çıkar düşlerimden intiharları!
Kimsesizliğimde boğuluyorum...
Yalnızlığımda...
Senden hiçbir şey beklemiyorum bugüne kadar olduğu gibi...
Senden hiç yapamayacağın şeyler istemedim.
Aslında belki de hiçbir şey istemedim sadece bekledim...
Bu yüzden yanıldım acılarımı bilirsin ve gözlerinin önünde yavaş yavaş öldüğümü fark edersin diye...
Yanıldım...
Artık kurduğum hayallerde yetmiyor bana Yaşadıklarım gözlerimin ışığını söndürdü...
Çok şey istemiyorum Birkaç dakika sadece gözlerine bakayım son kez...
Ellerini tutmasam da yüzünü göreyim bu yeter bana...
Dedim ya hiç bir zaman zor şeyler istemedim senden...
Tek istediğim biraz sevdiydi Olmadı. Sen yapamadın...
Ses çıkarmadım istediğin gibi olsun dedim...
Sadece sen mutlu ol istedim.
Mutluydun da zaten fazlasıyla.
Ne yaşadıklarım ne yaşadıklarımız...
Ne başlamamız ( ne bitişimiz ) umurunda bile değildi...
Farkındayım…
Ama bu farkındalık geç oldu biraz biraz geç biraz zamansız...
Artık bir şeye yaramaz bunu anlamam çünkü artık ne sen varsın ne hayallerim..
Ne duygularım ne üzülüyorum artık ne seviniyorum...
Yönsüz yolsuz zamansız sessiz...
Kaldım...
Şarkılarımöykülerimin başrolü sendeydi de sen rolünü beceremedin sevdiğim..
Sen fazla acemiydin benim sevgimi taşıyabilmek için...
Oysa çok şey beklememiştim senden ben sevecektim sen susacaktın…
Sonra bir gün sen gidecektin ben bekleyecektim...
Bugüne kadar yaşadığın asklardan farklıydı değil mi?
Bugüne kadar oynadığın oyunlardan farklıydı...
Evet sevdiğim farklıydı kimse seni benim kadar sevmemişti çünkü...
Kimse senin için bu kadar fedakârlıkta bulunmamıştı çünkü...
Aslında seni suçlamıyorum İnsanlar kendilerinden farklı olan şeylerden hep korkmuşlardır...
Benim sevgim hepsinden farklıydı çünkü ben seni diğerleri gibi çıkarları uğruna sevmemiştim..
Seni benim olman içinde sevmemiştim Sadece ama sadece varlığını hissettirmeni istemiştim...
Ama benim sevgim sana bir kaç numara büyük geldi…
Benim sevgimi taşıyabilmen için önce biraz yüreğinin olması lazımdı sevdiğim...
Sende ne yürek ne kalp var…
Sende ne insaf var ne vicdan...
Olan yüregini
insafını ve vicdanını...
Tüm varlığını harcayacaklar bir gün..
Elinde patlayan balonlarınla kalbimin Lunaparkında sabahlamak isteyeceksin bir gün..
nasıl olsa seni hep sevmiştim ya senin olmuştum ya hep..
Seni kimsesiz bırakamam diye düşüneceksin...
Ama çok yanılacaksın sevdiğim çok yanılacaksın...
Beni yalnızlığın sokağında terk ettiğin gibi bende seni terk edeceğim...
Sonra sen "Yönsüz yolsuz saatsiz zamansız sessiz…" kalacaksın...
Susacaksın...
İçimde ölen biri var!
Tüm hayallerimi ıskaladım...
Gizlemeye çalıştığım duygular apaçık ortada...
Adın bulaştı gözlerime çıkaramadım!
Bastırmıyor hiç bir şarkı sözü acılarımı !!
Tüm şiirler lal!
Yoksun ya yarım kaldım...
Pusulası yok yaşadığım hayatın
Yüzüme hasret çarptı ağladım!
Ne olur gel...
Çıkar düşlerimden intiharları!
Kimsesizliğimde boğuluyorum...
Yalnızlığımda...
Senden hiçbir şey beklemiyorum bugüne kadar olduğu gibi...
Senden hiç yapamayacağın şeyler istemedim.
Aslında belki de hiçbir şey istemedim sadece bekledim...
Bu yüzden yanıldım acılarımı bilirsin ve gözlerinin önünde yavaş yavaş öldüğümü fark edersin diye...
Yanıldım...
Artık kurduğum hayallerde yetmiyor bana Yaşadıklarım gözlerimin ışığını söndürdü...
Çok şey istemiyorum Birkaç dakika sadece gözlerine bakayım son kez...
Ellerini tutmasam da yüzünü göreyim bu yeter bana...
Dedim ya hiç bir zaman zor şeyler istemedim senden...
Tek istediğim biraz sevdiydi Olmadı. Sen yapamadın...
Ses çıkarmadım istediğin gibi olsun dedim...
Sadece sen mutlu ol istedim.
Mutluydun da zaten fazlasıyla.
Ne yaşadıklarım ne yaşadıklarımız...
Ne başlamamız ( ne bitişimiz ) umurunda bile değildi...
Farkındayım…
Ama bu farkındalık geç oldu biraz biraz geç biraz zamansız...
Artık bir şeye yaramaz bunu anlamam çünkü artık ne sen varsın ne hayallerim..
Ne duygularım ne üzülüyorum artık ne seviniyorum...
Yönsüz yolsuz zamansız sessiz...
Kaldım...
Şarkılarımöykülerimin başrolü sendeydi de sen rolünü beceremedin sevdiğim..
Sen fazla acemiydin benim sevgimi taşıyabilmek için...
Oysa çok şey beklememiştim senden ben sevecektim sen susacaktın…
Sonra bir gün sen gidecektin ben bekleyecektim...
Bugüne kadar yaşadığın asklardan farklıydı değil mi?
Bugüne kadar oynadığın oyunlardan farklıydı...
Evet sevdiğim farklıydı kimse seni benim kadar sevmemişti çünkü...
Kimse senin için bu kadar fedakârlıkta bulunmamıştı çünkü...
Aslında seni suçlamıyorum İnsanlar kendilerinden farklı olan şeylerden hep korkmuşlardır...
Benim sevgim hepsinden farklıydı çünkü ben seni diğerleri gibi çıkarları uğruna sevmemiştim..
Seni benim olman içinde sevmemiştim Sadece ama sadece varlığını hissettirmeni istemiştim...
Ama benim sevgim sana bir kaç numara büyük geldi…
Benim sevgimi taşıyabilmen için önce biraz yüreğinin olması lazımdı sevdiğim...
Sende ne yürek ne kalp var…
Sende ne insaf var ne vicdan...
Olan yüregini
insafını ve vicdanını...
Tüm varlığını harcayacaklar bir gün..
Elinde patlayan balonlarınla kalbimin Lunaparkında sabahlamak isteyeceksin bir gün..
nasıl olsa seni hep sevmiştim ya senin olmuştum ya hep..
Seni kimsesiz bırakamam diye düşüneceksin...
Ama çok yanılacaksın sevdiğim çok yanılacaksın...
Beni yalnızlığın sokağında terk ettiğin gibi bende seni terk edeceğim...
Sonra sen "Yönsüz yolsuz saatsiz zamansız sessiz…" kalacaksın...
Susacaksın...