06-01-2009, Saat: 08:15 PM
sayıklamalarımda benle yaşlanıyorken, ben sessiz sessiz yol alıyordum sana doğru.. yaşanmışlıkları ve ısmarlama bir hayatı öylesine güzel beceriyordum ki yaşamayı. ama senin oldugun zamanlarda kurdugum cümleler hep geniş zamanlıydı. oysa şimdi sadece miş li geçmiş zaman kokuyor cümlelerim. senli günlerin özlemiyle yanıp tutuşurken ben sensiz bir günün verdiği acıyı öylesine kutsal bir emanet gibi taşıyordum boynumda. okuduğum gazete sayfaları karıştırdığım seri ilanlarda kiralık aşklar bulmaya başladığımdan beri hiç bir şeye şaşırmıyorum ki ben sewgili.. artık alıştım insan kokusu duymak yerine insanların parfüm kokmasına.. ben senin terinde bile aşk kokusu duyuyordum sevgili!!! çünkü aşk geçilmez sandığın dağları delmek değil artık... gün batımlarında sewgiliye o duymasada şiirler okumak da değil... bu dünya öyle bi hal aldı ki sewgili senin oldugun günlerin kıymetini anlar oldum...ne garip değil mi? insan elindekinin kıymetini sonradan bilirmiş.. ama ben seni hep nazlı bi çiçek gibi sewdim sewgili... her zaman her an da sevmeye devam edeceğim kalbim attıkça, dünya döndükçe bakkal amcalar yaşadıkça, bir gül aşkın sembolü olmaya devam ettikçe ben seni seveceğim hem de bu can bu bedende çıkana kadar değil.. hani hep derdim ya GÖZLERİN CENNETİMDİR... BENİ YALNIZ BIRAKMA SIRATTA... işte böyle sevgili.. türküler söylendikçe yurdumun bir köşesinde anla ki aşk hala bizde aama içimizi oyan kalbimizin içindeki o aşkın , sevginin üstünü örten buz kütlesini suya çevirip aşk pınarından akıtmadıkça, aşk kaf dağının ardında sevgili....
