05-17-2009, Saat: 08:33 PM
Belki bir gün "hiç" gitmezsin...
Ve bu günler, dün'e yazılır zamanın adımlarında.
Hayat bu ya...
Fark etmezsin geçip giden günleri.
Saliseler kayıp gider ellerinin arasından...
VE belki de geleceğe ait hayaller,
Bugün' e kapılır...
"Hiç" yaşanmadan unutulur!
Var, yok'a ulaşır ansızın;
İnandıkların kayıptır da, uyku tatlı gelmiştir...
Uçurumun sarhoşluğunda da açarsın gözlerini "hayat"'a...
VE şimdi başlar "oyun",
Tam da bitti derken uzanacak yollar...
O an düşün ki;
Bir kuş kondu pencerene,
Korkularını bıraktı usulca odana...
VE hayallerini alıp ta uçtu bilinmezliğe!
Kayboldu, sen "dur" diyemeden tüm bildiklerin...
Kendine bak!
Çırılçıplaksın şimdi,
Seni izleyen meraklı bakışların ardında...
Göremezsin.
Konuşamazsın.
Anlarsın.
Aynaya bakıp, geçmişin izlerini kendinde gördüğünde,
Sessizlik te terk eder ruhunu...
Ve kimbilir, "O hiç yoktu" dersin...
Belki de; uzaklığın içinde yokluğu çekilirmiş te, varlığı yarına düşmemeliymiş!
Ve "İyi" kiler, keşkeye dönüşür tam zamanında...
Dersin ki, yarım bir hayat biraz daha yaşanabilirmiş.
Uyumak istersin yine!
Bu kez içinde bir yerlerde bilirsin...
Yokluklar ertekenebilir!
Ama bir gün "Hayat" a yeniden uyanırsın...
Acı bir uyanış, o an ki varlığına değişmenin hayali bile "Mutluluk" hanesine yazılır!
Lakin, "Kuş" geri gelmez...
....VE giden herşey kayıptır "Hayat" ın içinde...
Ve bu günler, dün'e yazılır zamanın adımlarında.
Hayat bu ya...
Fark etmezsin geçip giden günleri.
Saliseler kayıp gider ellerinin arasından...
VE belki de geleceğe ait hayaller,
Bugün' e kapılır...
"Hiç" yaşanmadan unutulur!
Var, yok'a ulaşır ansızın;
İnandıkların kayıptır da, uyku tatlı gelmiştir...
Uçurumun sarhoşluğunda da açarsın gözlerini "hayat"'a...
VE şimdi başlar "oyun",
Tam da bitti derken uzanacak yollar...
O an düşün ki;
Bir kuş kondu pencerene,
Korkularını bıraktı usulca odana...
VE hayallerini alıp ta uçtu bilinmezliğe!
Kayboldu, sen "dur" diyemeden tüm bildiklerin...
Kendine bak!
Çırılçıplaksın şimdi,
Seni izleyen meraklı bakışların ardında...
Göremezsin.
Konuşamazsın.
Anlarsın.
Aynaya bakıp, geçmişin izlerini kendinde gördüğünde,
Sessizlik te terk eder ruhunu...
Ve kimbilir, "O hiç yoktu" dersin...
Belki de; uzaklığın içinde yokluğu çekilirmiş te, varlığı yarına düşmemeliymiş!
Ve "İyi" kiler, keşkeye dönüşür tam zamanında...
Dersin ki, yarım bir hayat biraz daha yaşanabilirmiş.
Uyumak istersin yine!
Bu kez içinde bir yerlerde bilirsin...
Yokluklar ertekenebilir!
Ama bir gün "Hayat" a yeniden uyanırsın...
Acı bir uyanış, o an ki varlığına değişmenin hayali bile "Mutluluk" hanesine yazılır!
Lakin, "Kuş" geri gelmez...
....VE giden herşey kayıptır "Hayat" ın içinde...