05-05-2009, Saat: 10:04 PM
Yaşama sevincimi kaybettim...
Kayıp yıldızlar aranıyor...
Gözlerimdeki yıldızlarda kaybolmuş bak
Yoklar.
Sende kaldı onlarda herşeyim gibi.
Gözlerimin gülen yanı sende kaldı,
Tebessümlerim,
Neşem,
O sokaklarda oynayan yanım sende kaldı.
Giderken herşeyimi götürdün
Kendini bende unutarak.
Oysa her defasında sende kaldığımı
Bende kaldığını bilerek gittin.
Şimdi gecelerde avuçlarımı öpüyorum ellerin yerine.
Dün avuçlarımı öptüm bir zehir daha salarken vücuduma.
Katili oldun düşlerimin de
Ben bir katile olan aşkımdan vazgeçemedim bir ömür.
Nasıl da beceriyordun
Her anımın katili olup aynı zamanda
Nefesime can vermeyi.
Hem tanrım
Hem azrailimdin sen.
Diyorum ya herşeyims(d)in sen...
Söylesene sevgilim dün gece avuçların yandımı senin?
Öyle sıcak öpüşler saldım avuçlarıma.
Öptüm en kanayan yerlerinden avuçlarımı
Avuçların yansın diledim.
Fallarda tutacak dileklerim kalmadı senden sonra
Yeni dilekler keşfine çıktığımda
Yine sana kilitleniyor düş/lerim
Ama tutacak bir dilek dahi bulamıyorum yokluğunda
Öyle ıssız kaldım işte sen gidince...
Oysa ıssız adam filmindeki o adam sendin.
Bense tüm ıssızlığında ıssızlığınla sığındığın ada...
Bak sevgili yeni bir kimlik daha buldum
Bu aşktaki rolüne;
Sen bu aşka
Hem can veren tanrı(m)
Hem de verdiği canı acımadan alan azrail(im)sin artık...
Ve ben, bir kulun tanrıyı sevdiği gibi seviyorum seni
Ve bir ölümlünün azrailden -en- nefret ettiği kadar
Seviyor-(d)-um Sen'i...
(alıntı)