Tut istedigin eli ...
Koy basini aglayan herkezin omzuna
Bak simdi bana baktigin gibi ele
Ne Kanimda
Ne Canimda
Ne de Umurumda degilsin..
Yikilirdim belki yikan sen olmasaydin
Aglardim ugruna ...gözbebeklerimden akitacagim bir damla gözyasimdan degerli olsaydin
Simdi cek git yoluna ...
Yalan asklara...
Yooook artik ''eyvallahim'' yürekten vuranlara !!!!
Sahi, her susan haksız mıdır?
Belki de her Suskunluğun arka planında ciltler dolusu anlamlar vardır.
Kim bilir!
Ve bir gün Söylenmemiş cümlelerimi zulama koyup gideceğim bu şehirden
Varsın kaçtı desinler…
Susacağım!
Derin denizleri her rüzgâr dalgalandıramaz…
[b]Şimdi gitmelerin ve bitmelerin mevsimi...Yüreğimi alıp gidiyorum ben de.Yalnızlığımı da yoldaş yapıyorum kendime... [/b]
[b]Nereye mi? [/b]
[b][SIZE=4]Yağmurların hiç durmadan yağdığı en uzak sahillere... [/b][/SIZE]
[b][SIZE=4]Belki , belki oralarda, bu sevdanın şahitleri, yağmura anlatırlar sevdamı.[/b][/SIZE]
[SIZE=5]BENİM SANA ANLATAMADIKLARIMI.... [/SIZE]
Yakın bir tarih için imzalıyorum sonumu,
Zehirleyip dilimi, sustururken gönlümü;Geç kalmışım konuşmalara.
Anlatmaya çalışırken kendimi daha anlaşılmaz olmuşum.
Yazdıkça susmuşum, sustukça solmuşum..Yankısı susturulmuş bu öykünün,Bir kimliği yok;
Ziyadesiyle “yürek hasarı” ...
Çok güzel paylaşımlar..teşekürler
Hayat_Bu Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Çok güzel paylaşımlar..teşekürler
Ben teşekkür ederim..
Söyle; ellerin mi daha çok sevdi, yüreğin mi yar?
Dokunabildin mi sence, sızlayan zerrelerime..
Sayabildin mi kaç saniye çarpmadım yüreğinde?
Avucuna alabildin mi, titreyen yalnızlığımı?
Sen sarılır sanırken yalnızlığımın sensizliğine,
Ben emanetimi çoktan aldım geriye...
/..tarihi geçmiş küflü bir aşkın anılarıyla beslenmek yüreğimi bozdu../
hayatımın aşkı..
keşke anılarımdaki hayırsız, ama aşık adam kalsaydın..
onca aradan sonra görmek seni;
ve kalbimin normal çarpması,
heyecanla elimin titrememesi!
nerde benim büyük aşkım,
yıllardır isyanım nerde?
/.. dilimin altına biriktirdiğim cümleleri kusmak içinmi beklemişim ben seni ../
Zahmin! Başka hayatlarda gülüşsek bile aşkın özlem hâlleri hep aynı diyerek sana geldim.
Uçurumların birinden çıkıp diğerine düştüm.
Günahkar bakışlarımı bakışının öfkesinde boğdum acımı acıtarak.
Mil çekildi sana suskun harflerin gözlerine.
Üvey bir yaşamaktı yanağın.
Öz’üm aslında ağlamaktı.
İçinden düşle geçilmeyen puslu dilekler benim değilse kimin?
Kapana kıstırılmış yağmurlarla yıkarken çirkin suretimi, susmayı göze alacak kadar bağırdım sevdim seni.
Aklıma gelmek için hep neden olmadığın anları kolluyorsun?
Deliliğimin delilini istiyorum.
Yalnızlığa ayraç ellerini değil zahmin.
Ben’dim gülün siyahına dokunup kendi karanlığını fehmeden kuyu.
Geldin Zuleyha güzelliğinle –ki asıl değil surettin ve dahî mana değil kelamdın ama illaki güzeldin- çıktım çöl karanlığımın derininden.
Suyun açılmamış kokusu yüzümdü ben’im.
Kimse bilemedi alkış tutulan acılarını kıyasıya sınayan ben’in kaderini.
Ama ben kaderimde gizliyim sen gibi.
Kaderime… kederime… kelamın sırrının manada olduğunu muştulayan mühr-ü nebi güzelliğine bismillah dedim girdim
molla cünun’un kapısından cübbemi toprağa serip.
Ölümle ömür arasındaki perdenin yanarak kaldırılışı değil midir aşk?
Açıldı perde: Aşk.
Oynandı oyun: Aşk.
Kapandı perde: Aşk.
Kaldı ruh.
Sil baştan öyküler yazıp olabildiğince derin ve rezilce yaşamalısın aşkı. Geçmişin tozlarını silkeleyip üstünden ve eylül düştüğünde gecenin rengine
hayata yakalanmalısın.
Bin bedene sığmasamda bir ölüm’e sığarım.
Dizinin dizime değişidir ölümüm bilirim.
Kapat gözlerini. Körebe.
Aç gözlerini. Körebe.
Bu oyun bitmez zahmin.
Pamuk ipliği ise aramızdaki…söyle kaç zaman sonra kopar?
Sen yüz çevirirken ben daha ne kadar dayanabilirim bu varken yok oluşuna…
Giderim
uzaklaşırım ama…
Alışamadım…alışamıyorum…belki bi gün…
Evet daha güçlüyüm ;yaşıyorum…
Ama büyüdüm sanma…
Hala masallarına muhtaç bi çocuğum…
Yinede sırf sen…sırf sen huzur bul diye…
Susuyorum…
