03-07-2009, Saat: 05:12 AM
[SIZE=5]SEN VE SEN
Seneler evveldi mevsimlerden ilkbahar bir okul bahçesinde görmüştüm onu
o da beni....
Ben hemen aşık omuştum ona;demesine göre o da bana.Allahım bu nasıl bi güzellikti daha önce hiç görmediğim ve de bilmediğim...
Farkında olmadan baglandık birbirimize hergün buluşmak istiyorhergün elini tutmak istiyordum.günler günleri kovaladı askerlik çağı geldi çattı ne bilirdim ki bu kutsal görevin bizi ayıracağını sonu gelmeyen acıların içine atacağını....
Askerliğin ilk günleri güzeldi gelen mektuplaraçılan telefonlar.sımsıcak sevgimiz aradaki mesafeyi yok ediyorılık nefesini mis kokusunu yanımda hissediyordum..
Derken içimi ürperten ayrılık kendini hissettirmeye başladı.Önce mektuplar bitti sonra telefonlar son olarakta o gitti..
Terhis olup ta yaşam savaşının içine düştükten sonra heryerde onu arıyoronun izini sürüyordum çünkü hala onu seviyordum...
Allahım diyordum bi kerecik göreyimson bir kez o gülüşünü göreyim ölmeden son bikez karşısına çıkıp seni çok ama çok seviyorum diyeyim.
Tam 7 yıl sonra istanbul`un çilekeş trafiğinde dualarımı kabul eden allahım onu yeniden karşıma çıkarmıştı.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıyordudaklarım heyecandan titriyorgözlerim ise şaşkınlıkla ona bakıyordu.
Evet oydu karşımdaki yıllardır aradığım beklediğimözlediğimsevdiğim di o..
Öylece baka kalmıştık ikimizde çok şaşırmıştık.yeniden kenetlenip birbirimize geçmişin acısını çıkartmaya çalıştık..
Ben onun gözlerinde eriyip kayboluyordumbu dünyadan ayrılıp hayal dünyasında geziyor herşeyi ama herşeyi unutuyordum öylesine mutluydum ki o an ölsem mutluluğumu melekler bile kıskanacak derecede...
Her güzel rüyanın sonu gibi aşkımızında sonu geldi.Dün o acı sözleri işittim sevdiğimuğruna ölümü bile göze alacağım kadın bana ayrılalım demişti.
Lafı uzatmadan öl deseydi daha iyiydi çünkü son sözüyle beni ölüme itmişti....
Şimdi sana son bir cümlem var bebeğim:
NASIL Kİ FIRTINALAR MARTININ DENİZİ SEVMESİNİ ENGELLEYEMEZ SESENSİZLİK DE BENİM SENİ SEVMEMİ ENGELLEYEMEZ
[/SIZE]
Seneler evveldi mevsimlerden ilkbahar bir okul bahçesinde görmüştüm onu
o da beni....Ben hemen aşık omuştum ona;demesine göre o da bana.Allahım bu nasıl bi güzellikti daha önce hiç görmediğim ve de bilmediğim...
Farkında olmadan baglandık birbirimize hergün buluşmak istiyor
hergün elini tutmak istiyordum.günler günleri kovaladı askerlik çağı geldi çattı ne bilirdim ki bu kutsal görevin bizi ayıracağını sonu gelmeyen acıların içine atacağını....Askerliğin ilk günleri güzeldi gelen mektuplar
açılan telefonlar.sımsıcak sevgimiz aradaki mesafeyi yok ediyorılık nefesini mis kokusunu yanımda hissediyordum..Derken içimi ürperten ayrılık kendini hissettirmeye başladı.Önce mektuplar bitti sonra telefonlar son olarakta o gitti..
Terhis olup ta yaşam savaşının içine düştükten sonra heryerde onu arıyor
onun izini sürüyordum çünkü hala onu seviyordum... Allahım diyordum bi kerecik göreyim
son bir kez o gülüşünü göreyim ölmeden son bikez karşısına çıkıp seni çok ama çok seviyorum diyeyim.Tam 7 yıl sonra istanbul`un çilekeş trafiğinde dualarımı kabul eden allahım onu yeniden karşıma çıkarmıştı.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıyor
dudaklarım heyecandan titriyorgözlerim ise şaşkınlıkla ona bakıyordu.Evet oydu karşımdaki yıllardır aradığım
beklediğimözlediğimsevdiğim di o..Öylece baka kalmıştık ikimizde çok şaşırmıştık.yeniden kenetlenip birbirimize geçmişin acısını çıkartmaya çalıştık..
Ben onun gözlerinde eriyip kayboluyordum
bu dünyadan ayrılıp hayal dünyasında geziyor herşeyi ama herşeyi unutuyordum öylesine mutluydum ki o an ölsem mutluluğumu melekler bile kıskanacak derecede...Her güzel rüyanın sonu gibi aşkımızında sonu geldi.Dün o acı sözleri işittim sevdiğim
uğruna ölümü bile göze alacağım kadın bana ayrılalım demişti.Lafı uzatmadan öl deseydi daha iyiydi çünkü son sözüyle beni ölüme itmişti....
Şimdi sana son bir cümlem var bebeğim:
NASIL Kİ FIRTINALAR MARTININ DENİZİ SEVMESİNİ ENGELLEYEMEZ SE
SENSİZLİK DE BENİM SENİ SEVMEMİ ENGELLEYEMEZ[/SIZE]
