10-14-2008, Saat: 09:11 PM
Son çırpınışlarıyla güneşim batıyor…
Öylesine dalmışım ki gün batışının durgunluğunaa...Sanki biri ölüyor sanki bir hayat daha sona eriyordu o batışın ardında....Son bakışlarını atıyordu üzerime,son ışıltısıydı beklide gözlerime yansıyan kırmızılık...Gözlerimden kayıyordu hayatımın o ışıl ışıl bakışları,tutkuyla bağlı olduğum o aydınlık neden! gidiyordu sanki çaresiz yaşlarımdan yansı¤¤¤¤¤.....
Hissetmeye başladım gidişindeki o hüznü, öylesine soğuk esiyor ki sessiz rüzgarların,donuyorum o an! bir çare arıyorum yorgun düşlerimin arkasına saklanarak...
Belki bana çok uzaktasın,gün doğarken her sabah gözlerime bakan o ilk bakışlarından yar dediğim o günlerin sabahlarından çok uzağım artık, çok yanlızım artık…
Ve güneş battı … .. .
Karalıyorum hayatımı yeni baştan doğmak için tekrar nedensiz hayata başlamak için…
Ama ne geçmişim beni bırakıyor nede güneşli günler gelmek istiyor…Geri dönüp baktığımda siyah bir geçmiş,kafamı çevirip önüme baktığımda ise ulaşamayacağım kadar uzak olan aydınlık birgün…sadece birgün sadece BİR NEDEN için koşmalarım,hayallerim yetmiyor o aydınlık güne varmama…Yolumu basan karanlık bırakmıyor beni izin vermiyor gitmeme…Güneşin battığını gösteriyordu gözlerimdeki gecenin rengi….
Karanlık şöyle fısıldıyordu kulağıma, ’ SADECE BİR NEDEN İÇİN Geceleri olmayan günlerde,kalbine bir damla karanlık getirmedin, o neden için geceleri unuttun karanlığı hiçe saydın…şimdi ise gecelerine gün doğmayacak…şimdi ise kalbinde aşk olmayacak….’
Şimdi anlıyorum…şimdi daha iyi anlıyorum karşılıksız sevgimin beni yok ettiğini…..
Ben aydınlık bir günün ışığına kapılmış,ben bir sabah bakışına aldanmış…ben sahte sözlere kapılmışım,kanmışım….
Batan güneşimin arkasından ağlasam mı? Karanlığı unutup aydınlık günlere taptığım zamanların hesabını mı versem….
Öylesine mutluluk bedenimi sarmış ki! karanlık gibi mutsuzluğu,acıyı en önemliside AYRILIÄžI unutmuşum….unutmuşum kendimi unutmuşum geçip giden günleri….
Ay misali geçiyor hayatım…. .. .. .
Bir anlık bakışlarına inandığın,küçük bir gülümsemesine takıldığın o hayatının NEFESİ olan aşk nerde?
Sen ona taparken kim bilir o hangi el kollarında,sen ona bakarken kimbilir onun sana bakacak gözleri nerde… .. .
"hayat işte, ona bakarken gözlerimin dolduğu,onun bi ahh sesindeki titremelerinde canımın çektiği işkenceyi anlatamaz oldum yarınlara...”
Şu alıştığım dolunay aydınlığındaki günlerde gecenin en son hatırlatması …..;
Nasıl sen bir kişiyi hayat nedenin olarak seçtin kendine bütün her şeyinle onun olduğun üstelik o senin olmamasına rağmen ona taptığının kişiye bak şimdi…
Tabi oda seçti kendine bir neden…o nedenin sen olmadığını bile bile nasıl sevdin onu nasıl sevebildin …şimdi alışsın kalbin gecenin karanlığını aydınlatmaya çalışan AY’a
‘Bazı Zamanlarda Konusamazsın yarım Kalır Gülüsler Dalip Gittigin Noktalardadır Nedenler Bu Soğuk Gecelerde O Kadar Yanlızsınki Mecbur Kalır gözler Kaçamaksı bakışlara...Derinlerdesin sahipsiz bedenin soguk ,şimdi öğrenecek herkes gec akan kanının donmaya basladığını...”
alıntıdır
Öylesine dalmışım ki gün batışının durgunluğunaa...Sanki biri ölüyor sanki bir hayat daha sona eriyordu o batışın ardında....Son bakışlarını atıyordu üzerime,son ışıltısıydı beklide gözlerime yansıyan kırmızılık...Gözlerimden kayıyordu hayatımın o ışıl ışıl bakışları,tutkuyla bağlı olduğum o aydınlık neden! gidiyordu sanki çaresiz yaşlarımdan yansı¤¤¤¤¤.....
Hissetmeye başladım gidişindeki o hüznü, öylesine soğuk esiyor ki sessiz rüzgarların,donuyorum o an! bir çare arıyorum yorgun düşlerimin arkasına saklanarak...
Belki bana çok uzaktasın,gün doğarken her sabah gözlerime bakan o ilk bakışlarından yar dediğim o günlerin sabahlarından çok uzağım artık, çok yanlızım artık…
Ve güneş battı … .. .
Karalıyorum hayatımı yeni baştan doğmak için tekrar nedensiz hayata başlamak için…
Ama ne geçmişim beni bırakıyor nede güneşli günler gelmek istiyor…Geri dönüp baktığımda siyah bir geçmiş,kafamı çevirip önüme baktığımda ise ulaşamayacağım kadar uzak olan aydınlık birgün…sadece birgün sadece BİR NEDEN için koşmalarım,hayallerim yetmiyor o aydınlık güne varmama…Yolumu basan karanlık bırakmıyor beni izin vermiyor gitmeme…Güneşin battığını gösteriyordu gözlerimdeki gecenin rengi….
Karanlık şöyle fısıldıyordu kulağıma, ’ SADECE BİR NEDEN İÇİN Geceleri olmayan günlerde,kalbine bir damla karanlık getirmedin, o neden için geceleri unuttun karanlığı hiçe saydın…şimdi ise gecelerine gün doğmayacak…şimdi ise kalbinde aşk olmayacak….’
Şimdi anlıyorum…şimdi daha iyi anlıyorum karşılıksız sevgimin beni yok ettiğini…..
Ben aydınlık bir günün ışığına kapılmış,ben bir sabah bakışına aldanmış…ben sahte sözlere kapılmışım,kanmışım….
Batan güneşimin arkasından ağlasam mı? Karanlığı unutup aydınlık günlere taptığım zamanların hesabını mı versem….
Öylesine mutluluk bedenimi sarmış ki! karanlık gibi mutsuzluğu,acıyı en önemliside AYRILIÄžI unutmuşum….unutmuşum kendimi unutmuşum geçip giden günleri….
Ay misali geçiyor hayatım…. .. .. .
Bir anlık bakışlarına inandığın,küçük bir gülümsemesine takıldığın o hayatının NEFESİ olan aşk nerde?
Sen ona taparken kim bilir o hangi el kollarında,sen ona bakarken kimbilir onun sana bakacak gözleri nerde… .. .
"hayat işte, ona bakarken gözlerimin dolduğu,onun bi ahh sesindeki titremelerinde canımın çektiği işkenceyi anlatamaz oldum yarınlara...”
Şu alıştığım dolunay aydınlığındaki günlerde gecenin en son hatırlatması …..;
Nasıl sen bir kişiyi hayat nedenin olarak seçtin kendine bütün her şeyinle onun olduğun üstelik o senin olmamasına rağmen ona taptığının kişiye bak şimdi…
Tabi oda seçti kendine bir neden…o nedenin sen olmadığını bile bile nasıl sevdin onu nasıl sevebildin …şimdi alışsın kalbin gecenin karanlığını aydınlatmaya çalışan AY’a
‘Bazı Zamanlarda Konusamazsın yarım Kalır Gülüsler Dalip Gittigin Noktalardadır Nedenler Bu Soğuk Gecelerde O Kadar Yanlızsınki Mecbur Kalır gözler Kaçamaksı bakışlara...Derinlerdesin sahipsiz bedenin soguk ,şimdi öğrenecek herkes gec akan kanının donmaya basladığını...”
alıntıdır
