Şimdi aklıma gelmişken sorayım; çarpım tablosunu neden öğrettiniz bana?
Hayat savaşının hiçbir çarpışmasında işe yaramıyor,
hesap makineleri ne güne duruyor.
Ama belki de şunun için öğrettiniz ;
sıfırla hangi sayıyı çarparsak çarpalım yine sıfırdır!
Ve sen –bir-din- ey hayat.
Kime çarpsan onu kendine getirirdin,
ben de kendime geldim yine sıfırım işte.
ben ben oLsam,
diLbiLgisi kitapLarındaki tekiL şahıs zamirlerini
şu sıraya göre düzenLerdim:
sen,ben, o.
Başta ' sen' geLir ,
çünkü
' ben ' diye bir şey yoktur sen oLmadıkça"
B.NECATİGİL
Şimdi mutluysak eğer ve gülümsüyorsak her güne ve
aldırmıyorsak geçen saatlere kötülükler, uçurumlar, soğuk geceler ve yalnız günler geride kaldıysa ve kattıysak yüreğimizi yüreğimize,
aynı anda nefes alıp veriyorsak,
gözlerimiz yalansa günahsa başkasına,
Bu bizim eserimiz..
Haklı çıktı bak iç sesimiz..
Sen ' ben'im ben ' sen 'sin. İkimiz bir'iz.
ve ben çok sevdim ikimizi..
Belki... Bir gün... Bir yerde...
Ben bu kez içi dolu mavili kutucukları alır
Ve kırıklarımı tutkallarım penceremden içeriye dolan güneş ışığıyla oynayarak.
Belki... Bir gün... Bir yerde...
Bulurum ben içimde yaşayan çocuğun, oyuncaklarını elinden alan yaralıyı
“yiten hayallerimin ardından”
Dudaklarından bir mermi düştü adının hecelerine, sızı dindi...
Alt tarafı iki heceydin zaten, delik deşik oldu sen'li beş harfim... Aşk(ım) yamalı değil, delik deşik...
Bir şarkımız da yok, hani aklına gelirsem hatrına düşeceğim...
Azraile tebessüm edecek kadar özlemek ölümü,
nedir bilir misin sen koca adam/ım?
Bir masala başlarken, bir sonu karalamak yürek haritana...
Kırdım kalemimi ... Hadi götür kendini satırlarımdan...
Hadi git...
Ben senin için yanlış masal(d)ım, sense mızıkçı kahraman/ım...
İçimde ki çocuk öldü... Büyüdüm...
Günün aydın olsun efsunsuz düş...
Hayat dediğin içinde büyüttüğün birkaç parça umuttan ibaretmiş....
dokunmasınlar diye inadına baharlar büyütürmüşsün....
ama ya söndürürlerse....
ya bağrından baharları...
sevgiye dair ne varsa söküp alırlarsa....
işte o zaman hayat söylenecek son sözü söylermiş....
orta karar bir hayat sunulmadı hiç önüme benim.....
ya herşey haddinden fazlaydı....
ya da kocaman bir hiç....
hiçbir zaman orta şeker bir kahveyi tatmayı bilemedi dilim.....
ya çok tatlısı geldi...
ya da gereğinden fazla yandı içim....
[SIZE=2][SIZE=3]Gözlerimi kapattığımda göremediğim her düşün katilisiniz siz...[/SIZE][/SIZE][SIZE=2]
[SIZE=3]Doğmayacak çocuklarımın yetimliği, ölmeyecek gençliğimin ecelisiniz..
Kırgın değilim kimseye...
Kırgın olmasında kimse...
Kırılacak kadar var olmadım ki sizde...[/SIZE][/SIZE]
[SIZE=2]
[/SIZE]
Hazırım ödemeye hüznümün suçunu, kesin kirpiklerimin boşluğunu...
Sökün içimi benden, bir "siz" damlar belki gözlerimden...
