09-09-2008, Saat: 05:38 AM
Aslında sana mektup yazmak yoktu aklımda,Hatta hiç de olmayacaktı…
Ama yazmak istedim, İlk ve son kez…
Dökmek istedim içimdekileri…
Ama dökebileceklerim dahi kısıtlı sana…
Sen kısıtladın içimdekileri,
Sürekli bir şeyleri haykıran ben,
Şimdi avazım çıktığı kadar susuyorum işte…
İnsan susarken acı çeker mi? Acı çekiyorum...
Ama yinede susuyorum,
Söylenmeyen sözler daha çok acıtırmış içini,
Doğruymuş!
Sana o kadar çok şey haykırmak istiyorum ki, Tüm içimi dökmek…
Değer mi bilmiyorum!
Zamanında tek güvendiğim erkeğin bugünkü halini görüp şaşırıyorum…
Nasıl kıydın bendeki sana?
Nasıl kabul edebildin böylesine çirkin bir isteği?
Hiç mi düşünmedin sonunu?
Benim hayallerimdeki adam gibi adam bildiğimi nasıl lekeledin?
Nasıl yıktın? Nasıl dağıttın kimseye güveni olmayan beni? Sevdiğini?
Bu kadar basit miydi yaşanılanlar?
Bu kadar kolay mı silinmeliydi?
Hep beni suçladın bu güne kadar…
Söyle senin hiç mi suçun yoktu?
Söyle tek başıma mı devirdim bu koca aşkı?
Görüyorum ki biz koca bir “hiç” yaşamışız…
Koca bir “hiç”e sevda olarak bakmışız…
Yazık ettin…
Bize değil… Aşka…
Ayrılık bu kadar acıtmadı içimi,
Aşka yaptığın ihanet kadar!
Hala sana sözler biriktiriyorum şiirlerimde
Ama adın ihanet oluyor dilimde!
Ben sana bu kelimeyi bile yakıştıramazken,
Sen nasıl yakıştırdın bize?
Adam gibi adam bildiğim,
Başı dik gururlu erkeğim…
O kahrolası gururun nerdeydi ailene “evet” derken?
Aşkı satarken neredeydi erkekliğin?
Şimdi mutlu olun hayatınızda yokum!
Çıktım!
Tüm kapıları ailenin de desteğiyle kapattın!
Vardır bi bildikleri iki kardeşi aynı yatağa sokmayı düşünürken…
Yinede kızamıyorum onlara,
Kötülüğünü istemez onlarda tabi ki…
Ama daha ayrılığımızın üstünden ne kadar geçmişti ki?
Neyse hep diyorum ya, kızamıyorum onlara…
Sadece kırgınım işte…
Kocaman kırgınım…
Benim onlara karşı büyüttüğüm saygı ve sevgi
Hep hak etmediğim şekilde döndü bana…
Yinede onlar benim ailemdi,
Yinede saygı duyuyorum…
Ama sana değil!
Bu seçimine hiçbir zaman saygı duymayacağım…
Sen benim hayallerimde ki “Aşkımı” çaldın!
Seni hiç affetmeyeceğim…
Sevdiğim adamı çaldın düşlerimden…
Eskiden adını anarken içim acır,
Gözlerim dolardı…
Şimdi ise hissizliğime şaşırıyorum!
Bende sütten çıkma ak kaşık değildim belki ama
İhanet etmedim ne sana, ne aşka!
Neyse fazla uzatmaya gerek yok.
Hayatından tamamen çıktım işte…
Tüm yolları çıkmaza soktun tek bir sözünle!
Aşkın her şeyini sende öğrendim…
Maalesef İhanetini bile…
Hakkım sonuna kadar helal sana… Ama aşkım değil bunu unutma!
Ama yazmak istedim, İlk ve son kez…
Dökmek istedim içimdekileri…
Ama dökebileceklerim dahi kısıtlı sana…
Sen kısıtladın içimdekileri,
Sürekli bir şeyleri haykıran ben,
Şimdi avazım çıktığı kadar susuyorum işte…
İnsan susarken acı çeker mi? Acı çekiyorum...
Ama yinede susuyorum,
Söylenmeyen sözler daha çok acıtırmış içini,
Doğruymuş!
Sana o kadar çok şey haykırmak istiyorum ki, Tüm içimi dökmek…
Değer mi bilmiyorum!
Zamanında tek güvendiğim erkeğin bugünkü halini görüp şaşırıyorum…
Nasıl kıydın bendeki sana?
Nasıl kabul edebildin böylesine çirkin bir isteği?
Hiç mi düşünmedin sonunu?
Benim hayallerimdeki adam gibi adam bildiğimi nasıl lekeledin?
Nasıl yıktın? Nasıl dağıttın kimseye güveni olmayan beni? Sevdiğini?
Bu kadar basit miydi yaşanılanlar?
Bu kadar kolay mı silinmeliydi?
Hep beni suçladın bu güne kadar…
Söyle senin hiç mi suçun yoktu?
Söyle tek başıma mı devirdim bu koca aşkı?
Görüyorum ki biz koca bir “hiç” yaşamışız…
Koca bir “hiç”e sevda olarak bakmışız…
Yazık ettin…
Bize değil… Aşka…
Ayrılık bu kadar acıtmadı içimi,
Aşka yaptığın ihanet kadar!
Hala sana sözler biriktiriyorum şiirlerimde
Ama adın ihanet oluyor dilimde!
Ben sana bu kelimeyi bile yakıştıramazken,
Sen nasıl yakıştırdın bize?
Adam gibi adam bildiğim,
Başı dik gururlu erkeğim…
O kahrolası gururun nerdeydi ailene “evet” derken?
Aşkı satarken neredeydi erkekliğin?
Şimdi mutlu olun hayatınızda yokum!
Çıktım!
Tüm kapıları ailenin de desteğiyle kapattın!
Vardır bi bildikleri iki kardeşi aynı yatağa sokmayı düşünürken…
Yinede kızamıyorum onlara,
Kötülüğünü istemez onlarda tabi ki…
Ama daha ayrılığımızın üstünden ne kadar geçmişti ki?
Neyse hep diyorum ya, kızamıyorum onlara…
Sadece kırgınım işte…
Kocaman kırgınım…
Benim onlara karşı büyüttüğüm saygı ve sevgi
Hep hak etmediğim şekilde döndü bana…
Yinede onlar benim ailemdi,
Yinede saygı duyuyorum…
Ama sana değil!
Bu seçimine hiçbir zaman saygı duymayacağım…
Sen benim hayallerimde ki “Aşkımı” çaldın!
Seni hiç affetmeyeceğim…
Sevdiğim adamı çaldın düşlerimden…
Eskiden adını anarken içim acır,
Gözlerim dolardı…
Şimdi ise hissizliğime şaşırıyorum!
Bende sütten çıkma ak kaşık değildim belki ama
İhanet etmedim ne sana, ne aşka!
Neyse fazla uzatmaya gerek yok.
Hayatından tamamen çıktım işte…
Tüm yolları çıkmaza soktun tek bir sözünle!
Aşkın her şeyini sende öğrendim…
Maalesef İhanetini bile…
Hakkım sonuna kadar helal sana… Ama aşkım değil bunu unutma!
miley13:
