06-20-2008, Saat: 12:41 AM
Artık her şey eskisi kadar basit değil... Konuşmalar kolay, anlamlar farklı. Kaldırımda ölü gördüğüm köpeğe üzülürdüm önceden şimdiyse kokusundan tiksiniyorum. Eskiye özlem sadece bana mı özgü bilmiyorum. Seni arıyorum binlerce insan sıfatının arasında, sana dönüyor bedenim. Senin sesini duyuyor bir tek kulaklarım. Yüzüne bakamıyorum, utanıyorum... Sensiz, kimsesiz caddelerde ağlıyorum. Aşık olamıyorum; herkeste seni arıyorum. Üstümdeki etkin ne zaman kalkacak bir fikrim yok. Geçmiş gelecekten daha fazla mı can yakar? Evet, bunu biliyorum... Aklımdaki binlerce cevapsız soru arasından en iyi bildiğim bu. Üst makamlara sesleniyorum! Hepimiz eşitiz. Paranızla elde ettiğiniz aşk; yalan dolan... Mevkii hiçbir şey! Onunla sadece basit arkadaşlar, çıkarcı dostlar, annesinin sözünü dinleyen eşler kazanılır! Kalbinin atışlarını dinle! En çok kimin yanında çarpıyorsa bil ki o senin eserin. Sen kafanda o'nu o kadar muhteşem tasarladın ki kendi doğruların dahi o'nun yanında yanlış! En çok da kullanılıyor olma hissi koyuyor insana. Ben seni öyle sevdim ki yalnız seni gördü gözlerim, bir sana baktı, bir sana yandı. Senin dışında her yer benim için karartıydı. Adını duyduğumda çarpan yüreğim, söylediklerini duyduğumda sarsıldı. Oysa hepsi yalanmış, boşuna üzmüş beni o sahte insanlar. Bir madalyon buldum; iyiyle kötüyü ayırt etmeye yaramayan, aklımı karıştıran. Seni tam bulduğum anda, kaybetmemeliyim. Benzini bitmiş bir arabayı itmek misali de olsa devam etmeli ilişkimiz. Aslında sadece bir alışkanlıktın benim için. Para biriktirmek gibi biriktirdim içimde seni. Oysa kumbaramdakiler sevgime denk değildi. Unutulmuş, tozlanmış bir kitap gibi paslanmıştı kalbimdeki yerin. Yaşamayı istemiyorum... Sen yoksan ben de olmamalıyım. Ama sen... Seni ben unuttum sahi! Ya sen beni?