06-06-2008, Saat: 01:09 AM
Düşümde gördüğüm,
Uyuyan bir gece mavisiydi sadece.
Ve yüzüme çarpan tanıdık bir rüzgar.
Biliyor musun?
Dokunuşları siyahı dürten bir yalnızlıkmış aşkın.
Ya da yitirilmiş en gerçek yalanmış aşkın.
Bu şehrin beyazlarına söylüyorum adını,
Sesim sıcağında nefretimin.
Sonra;
Sonra kal diyesim geliyor dilimin ucuna
Kal işte sevgilim...
Bu şehrin beyazlarına yazıyorum adını,
Siyahlar sövmelerimde rehin!
Bırak!
Bir krizantem telaşı dağlansın ciğerini bulutların.
Selamı kalsın gökyüzünün cebimde.
Bir Eylül fırtınası, bir yanı eksik mahmurluğun
Bıraktım sende kalsın haftanın tüm günleri.
Toprağın gülüşleri bende şimdi.
Dün gece;
Gözlerimde efkarlardım seni,
Bir isyan yükledim omuzlarıma.
İhanetlerine borcum olsun istedim.
Ellerimde imlası devrik şiirlerim.
Başucumda adresi yangınların.
Biliyorum gitmesine gideceksin ya
Yine de ölümlerine kal demek istedim
Kal işte sevgilim!
Düşümde gördüğüm,
Uyuyan bir gece mavisiydi sadece.
Ve yüzüme çarpan eski bir sitemdi.
Şimdi sen yoksun öyle mi?
Demek baş ucumda artık olmayacak nefesin.
Demek ellerimi dokunduğum her şeyde yiteceksin.
Bırakıp bu beş para etmez hayatın orta yerinde
Ansızın çekip gideceksin. Git...!
Git....!
Özlersem haram olsun,
Çocuk gülüşlerine denk adını.
Ya da ruhuma müptela o tarifsiz sancını.
Yalnızlığın adıdır senden geriye kalan,
Biliyorsun "Aşk" denilen şey koskoca bir yalan.
Git....!
Şimdi bana;
Korkularımın cezbesinde dudaklarını aramak düşer.
Ve el sallarken her şiirin ardından,
Boynu bükük rüzgarlara asılmak düşer.
Boş vermişim...
Kazıyorum kirpiğimle gözlerimin mezarını.
Bir cümlen kalıyor dilimin mabedinde sıcak,
Biliyorum yinede yüreğimi
"Seni seviyorum" demek kadar bir acı yakacak.
O yüzden belki de
Gideceğini bile bile
İşte hep "Kal" diyesim geliyor sevgilim.
Anlıyor musun?
Kal işte...
Engin Badem
Uyuyan bir gece mavisiydi sadece.
Ve yüzüme çarpan tanıdık bir rüzgar.
Biliyor musun?
Dokunuşları siyahı dürten bir yalnızlıkmış aşkın.
Ya da yitirilmiş en gerçek yalanmış aşkın.
Bu şehrin beyazlarına söylüyorum adını,
Sesim sıcağında nefretimin.
Sonra;
Sonra kal diyesim geliyor dilimin ucuna
Kal işte sevgilim...
Bu şehrin beyazlarına yazıyorum adını,
Siyahlar sövmelerimde rehin!
Bırak!
Bir krizantem telaşı dağlansın ciğerini bulutların.
Selamı kalsın gökyüzünün cebimde.
Bir Eylül fırtınası, bir yanı eksik mahmurluğun
Bıraktım sende kalsın haftanın tüm günleri.
Toprağın gülüşleri bende şimdi.
Dün gece;
Gözlerimde efkarlardım seni,
Bir isyan yükledim omuzlarıma.
İhanetlerine borcum olsun istedim.
Ellerimde imlası devrik şiirlerim.
Başucumda adresi yangınların.
Biliyorum gitmesine gideceksin ya
Yine de ölümlerine kal demek istedim
Kal işte sevgilim!
Düşümde gördüğüm,
Uyuyan bir gece mavisiydi sadece.
Ve yüzüme çarpan eski bir sitemdi.
Şimdi sen yoksun öyle mi?
Demek baş ucumda artık olmayacak nefesin.
Demek ellerimi dokunduğum her şeyde yiteceksin.
Bırakıp bu beş para etmez hayatın orta yerinde
Ansızın çekip gideceksin. Git...!
Git....!
Özlersem haram olsun,
Çocuk gülüşlerine denk adını.
Ya da ruhuma müptela o tarifsiz sancını.
Yalnızlığın adıdır senden geriye kalan,
Biliyorsun "Aşk" denilen şey koskoca bir yalan.
Git....!
Şimdi bana;
Korkularımın cezbesinde dudaklarını aramak düşer.
Ve el sallarken her şiirin ardından,
Boynu bükük rüzgarlara asılmak düşer.
Boş vermişim...
Kazıyorum kirpiğimle gözlerimin mezarını.
Bir cümlen kalıyor dilimin mabedinde sıcak,
Biliyorum yinede yüreğimi
"Seni seviyorum" demek kadar bir acı yakacak.
O yüzden belki de
Gideceğini bile bile
İşte hep "Kal" diyesim geliyor sevgilim.
Anlıyor musun?
Kal işte...
Engin Badem
Alıntı:YuKarıda YazıLı Sırın Tum Hakları Engin Badem İsimLi Sahsa Aıttır.. Emegınden DoLayı kendısıne TesekkurLerımı Sunarım..