01-28-2008, Saat: 03:42 PM
Sonbaharda ağaçların yapraklarını döktüğü gibi
Döktüm dilimdeki sessiz kelimeleri
Hepsin de bir haykırış
Hepsin de bir yakarış vardı
Sessiz isyanımın başlangıcıydı bu
Sen anlamadın..
Geride bırakıyorum sana ait olanları
Kelimeleri ve şarkıları başkası için söylenmek üzere
Raflara kaldırıyorum
Seni hatırlatacak sözcükleri lügatimden kaldırıyorum
Senin içinde geçtiğin şiirlerim olmayacak
Sana dair olanları söküyorum tek tek
İnsanın geçmişinden kopması
Anılardan uzaklaşması
Yakıcıymış
Anlıyorum ....
Hep peşimden gelecek bir geçmiş istemiyorum
Geçmişimi de bırakıyorum arkamda
Geriye bakıp daha çok hatırlamak
Daha çok kanamak istemiyorum
Unutuyorum desem yalan
Unutmuyorum
Şimdilik
Sadece alışıyorum
Alışmak unutmanın başlangıcıymış
Önce alışırsın
Sonrada unutursun diyorlar
Unuttuğunda da geri dönmesin
Bakmasın bile
Söylediğim sözleri de geri alıyorum
Siliyorum birer birer bütün yazdıklarımı
Karalıyorum adımın yanına yazdığım adını
Kör kuyuların karanlığında kalsın istiyorum yüzün
Arınmak istiyorum senden
Senle yaptığım
Doğrularımı ve yanlışlıklarımı ayıklıyorum
Yanlışları koyuyorum bir köşeye
Doğrular zaten benim doğrularım
Ya sen!
Sen yapabiliyor musun?
Hesaplaşa biliyor musun?
Kabulleniyor musun hatalarını?
Sindiriyor musun yaptıklarını?
Saklıyor musun sırlarını?
Son darbeye mi hazırlanıyorsun yine?
Yalanlarına hala kendini inandırıyor musun?
Çünkü
Ben inanmıyorum artık...
Susuyorum
....
Kırılmışlığımın koynunda
Susuyorsun
Yalanlarının girdabında
Susuyorum
Kelimelerin faydasız olduğunu bilerek
Susuyorsun
Saklamak daha kolay geldiği için
Bilmiyorsun
Çok şey bildiğimi…
Sözcükler anlamını yitirdi
Sana dair söylenecek bütün sözleri tükettim
Kelimeler dilsiz artık
Lal ettim kendimi
Sana bir şey söylemeyeceğim .....
Sustum…
Sana söyleyeceklerimi de susturdum…
Döktüm dilimdeki sessiz kelimeleri
Hepsin de bir haykırış
Hepsin de bir yakarış vardı
Sessiz isyanımın başlangıcıydı bu
Sen anlamadın..
Geride bırakıyorum sana ait olanları
Kelimeleri ve şarkıları başkası için söylenmek üzere
Raflara kaldırıyorum
Seni hatırlatacak sözcükleri lügatimden kaldırıyorum
Senin içinde geçtiğin şiirlerim olmayacak
Sana dair olanları söküyorum tek tek
İnsanın geçmişinden kopması
Anılardan uzaklaşması
Yakıcıymış
Anlıyorum ....
Hep peşimden gelecek bir geçmiş istemiyorum
Geçmişimi de bırakıyorum arkamda
Geriye bakıp daha çok hatırlamak
Daha çok kanamak istemiyorum
Unutuyorum desem yalan
Unutmuyorum
Şimdilik
Sadece alışıyorum
Alışmak unutmanın başlangıcıymış
Önce alışırsın
Sonrada unutursun diyorlar
Unuttuğunda da geri dönmesin
Bakmasın bile
Söylediğim sözleri de geri alıyorum
Siliyorum birer birer bütün yazdıklarımı
Karalıyorum adımın yanına yazdığım adını
Kör kuyuların karanlığında kalsın istiyorum yüzün
Arınmak istiyorum senden
Senle yaptığım
Doğrularımı ve yanlışlıklarımı ayıklıyorum
Yanlışları koyuyorum bir köşeye
Doğrular zaten benim doğrularım
Ya sen!
Sen yapabiliyor musun?
Hesaplaşa biliyor musun?
Kabulleniyor musun hatalarını?
Sindiriyor musun yaptıklarını?
Saklıyor musun sırlarını?
Son darbeye mi hazırlanıyorsun yine?
Yalanlarına hala kendini inandırıyor musun?
Çünkü
Ben inanmıyorum artık...
Susuyorum
....
Kırılmışlığımın koynunda
Susuyorsun
Yalanlarının girdabında
Susuyorum
Kelimelerin faydasız olduğunu bilerek
Susuyorsun
Saklamak daha kolay geldiği için
Bilmiyorsun
Çok şey bildiğimi…
Sözcükler anlamını yitirdi
Sana dair söylenecek bütün sözleri tükettim
Kelimeler dilsiz artık
Lal ettim kendimi
Sana bir şey söylemeyeceğim .....
Sustum…
Sana söyleyeceklerimi de susturdum…