:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Orjinalini görmek için tıklayınız: 'Gün Allah'ın Adıyla Başlar ..
Şu anda (Arşiv) modunu görüntülemektesiniz. Orjinal Sürümü Görüntüle internal link
Her sabah bizim için yeni bir gün başlar.

Bu yeni günde, güneş Allahın adıyla doğar ve bizi aydınlatır. Eğer Allah dünyamızı karanlık bir dünya yapsaydı, biz bu koca güneşi getirip dünyamızın tavanına bir lâmba yapamazdık.

Yeni günle beraber dünya aydınlanır. Çiçekler açar. Kuşlar cıvıldaşır. Kelebekler uçar. Arılar iş başı yapar. Doğa, bir coşkuyla yeniden dirilir.



Bütün bunlar Allahın adıyla olur. Eğer Allah güç vermeseydi, onlardan hiçbiri bu işleri yapamazdı.

İnsanlar da yeni günle beraber işlerinin başına geçer. Sokaklar kalabalıklaşır. Kentler hareketlenir.

Bunlar da yine Allahın verdiği güçle olur.

Biz de sabah yatağımızdan kalkıp yeni bir güne başlarken, Allahın adını anarak kalkarız.

Çünkü bizi kaldıran Allahın gücüdür.

Yeni bir güne biz Allahın adını anarak başlarız.

Çünkü bu yeni gün de Allahındır. Bu yeni günde olup biten ne varsa hepsi Allahın verdiği güçle olur.

Biz, gözümüzü açtığımız zaman, günün bize neler getireceğini bilemeyiz. Ama iyi şeyler getirsin isteriz.

Onun için, bu yeni gün üzerinde sözü geçen kim ise, Ona yöneliriz.

Bizi kötülüklerden korusun, iyiliklere eriştirsin isteriz.

Bir anlamda, şöyle deriz:

Allahım! Senin verdiğin güçle, Senin yarattığın güne başlıyorum. Bu yeni günde beni kötülüklerden korumaya Senin gücün yeter. İyi ve güzel şeyleri ise ancak Senin yardımınla başarabilirim. Ben Sana inandım ve Sana güvendim. Beni her an görüp gözeten Sensin. Sen, yardım isteyen kullarını geri çevirmezsin. Ben de bu yeni günüme başlarken Seni anıyor, Sana yöneliyor ve Senden yardım istiyor

Veya, bütün bu anlamları, bir kısa sözle özetleyiveririz:

Bismillâhirrahmanirrahim
Zeynep’le annesi, o içinde her şey olan kitabı, yani Kur’ân’ı okumaya başladılar. Önce annesinin ağzından bir fısıltı duyar gibi oldu Zeynep. “Efendim?” dedi. Kendisine bir şey söylendiğini sanmıştı. “Besmele çektim.” dedi annesi. “Bismillahirrahmanirrahim.”

Zeynep şimdi daha iyi duymuştu. “Dedem beni kucağına alırken de aynı şeyi söylemişti.” dedi.



Annesi gülümsedi.



“Çünkü her işin başı ‘Bismillah’tır. Her işe başlarken ‘Bismillahirrahmanirrahim’ deriz. Kur’ân okumaya başlarken de, yemek yapmaya başlarken de...”



Zeynepcik sormadan edemedi:



“Neden bismillah diyoruz ki? Sebebini tam anlayamadım.”



Annesi gözlerinin içine baktı Zeynep’in. Bu bakış çok hoşuna giderdi. Annesinin gözlerinin içinde kendisini görebiliyordu.



Annesi anlatmaya başladı.



“Hani, hatırlar mısın, bir masalda, ‘Açıl susam açıl!’ deyince açılan bir kapı vardı. Kapı bu sözü söylemeden açılmıyordu.”



Zeynep başını salladı. Annesinin gözlerinin içindeki Zeynep de salladı başını.



“Biz bu söze ‘parola’ diyoruz. Dün seyrettiğimiz filmde de vardı, hatırlasana. Kapıya bir yabancı gelirse, parolayı soruyorlardı. Bilemezse içeri almıyorlardı. Parolayı bilmeyen dışarda kalıyor, yabancı ve düşman sayılıyor. Ama parolayı söyleyince, herkes dost olduğunu anlıyor ve sana öyle davranıyor.”



Zeynep bütün bunların “Bismillahirrahmanirrahim”le ilgisini merak ediyordu. Gözlerini annesinin gözlerinden ayırmadan öylece durdu. Dudakları aralanmıştı meraktan.



“Bismillah da onun gibi bir parola işte!” dedi annesi. “Bir işi yapmaya başlayınca, varlıklar âleminin kapısını aralarsın. Onların seni tanımasını, sana destek olmasını umarsın. O zaman bir işe başlar başlamaz, kendini tanıtman gerek. Onları ve seni yaratan Allah adına burada olduğunu söylemelisin. İşte ‘Bismillah’ diyerek, Allah’ın adıyla iş yaptığını hatırlatırsın, O’nun kulu olduğunu hatırlarsın, O’nun izniyle hareket ettiğini söylemiş olursun. Yani, bu âlemin parolasını fısıldamış olursun. Eğer parolayı söylemezsen, yabancı ve düşman sanılırsın. Bir bahçeye izinsiz girmek gibi bir şey bu! O zaman sana kapılar açılmaz, işlerin kolaylaşmaz. Parolayı söylersen kapılar açılır, yabancılık çekmezsin, hiçbir şey de sana yabancı ve düşmanmış gibi gözükmez.



“İşte biz de ‘Bismillah’ diyerek başlıyoruz okumaya; tâ ki Rabbimizin söyledikleri bize açılsın ve ne sorumuz varsa cevaplansın.”



Zeynep, “Şimdi ‘Bismillah’ deyince Kur’ân’ın kapağı kendiliğinden mi açılacak?” diye sordu.



Annesi bu masumca soruya tebessümle karşılık verdi. Biraz gülüştüler.



“Aslında, evet!” dedi annesi. “Biz Allah adına açacağız Kur’ân’ı ve o da bize sırlarını açacak, sorularımızı cevaplayacak.”



“Hadi var mısın?” dedi annesi. Elinden tuttu Zeynep’in.



Kur’ân’ın ilk kapağını Zeynep’in minik elleri kaldırdı. Ama önce parolayı söyledi: “Mismillah!”


Rabb'im razı olsun arkadaşım,Rabb'im her aldığımız nefesimizde attığımız her adımda daima hatırlayanlardan ve zikr edenlerden eylesin cümlemizi...
Alıntı:

Rabb'im her aldığımız nefesimizde attığımız her adımda daima hatırlayanlardan ve zikr edenlerden eylesin cümlemizi...


Amin ..

Bu güzel hikaye eşliğin için çok teşekkürler arkadaşım ..

Rabb'im razı olsun ..