12-25-2007, Saat: 05:18 PM
BiZ öyLE FaKiRdiKKi...!
Biz o kadar fakirdik ki; mahallemizde gökkuşağı bile siyah beyaz çıkardı
—biz o kadar fakirdik ki; masraf olmasın diye ben 7 yaşına kadar doğmadım. Ağabeyimi de gazete verdi.
—biz o kadar fakirdik ki; misafirliğe giderken bineceğimiz dolmuşun arkasından koşmak suretiyle takip ederdik
—biz o kadar fakirdik ki; eve gelen misafirleri yerdik
—biz o kadar fakirdik ki; peynirimiz yoktu her sabah tenekenin içine girer peynir taklidi yapardık
—biz o kadar fakirdik ki; biber çekirdeklerinden çorba yardık
—biz o kadar fakirdik ki; ağabeyimin eskilerini kendi giyerdi ben çıplak dolaşırdım
—biz o kadar fakirdik ki; ne sen sooor ne ben söyleyeyim kuracak cümlemiz bile yoktu yani.
—biz o kadar fakirdik ki; tuvalet kâğıdını kurutup kurutup kullanırdık
—biz o kadar fakirdik ki; okul karnesini karneyle aldığımı bilirim
—biz o kadar fakirdik ki; kasabı manavı geçtik köpeğe kemik borcumuz vardı
—biz o kadar fakirdik ki; dilencilerin paralarını çalar counter oynamaya giderdik
—biz o kadar fakirdik ki; Hint fakirleri dayanamayıp misyonlarını bize devrettiler.
—biz o kadar fakirdik ki; okula jaguarla gidip geldim senelerce, yok yani bildiğin jaguar deh diyordum gidiyordu kırmızı ışıkta durmak sorun oluyordu çok zorluk çektik çook…
—biz o kadar fakirdik ki; eskimesin diye aynaya bakmazdık
—biz o kadar fakirdik ki; Fakir BAYKURT bizim idolümüzdü duvara posterini asardık duvarda desteksizdi çiviyi çakınca yıkılmıştı zaten
—biz o kadar fakirdik ki; siyah beyaz televizyonumuz bile yoktu bizim televizyon sadece siyahtı bizim kadar fakir olan komşumuzun beyaz televizyonuyla yan yana koyar öyle seyrederdik ya.
—biz o kadar fakirdik ki; küçük kardeşimi acıkınca yemiştik ağabeyimde akşam gelip hani bana hani bana demişti. Rahmetli….
—biz o kadar fakirdik ki; meteliğe atacak kurşunumuz bile yoktu bizde taş atardık
—biz o kadar fakirdik ki; babamdan tokat yerdik başka şey yoktu bir tokadı 4 kişi paylaştığımız günler oldu
—biz o kadar fakirdik ki; sinekler bize değil biz sineklere konuyorduk.
—biz o kadar fakirdik ki; kelimelerimizi tartarak konuşurduk günlük kotayı aşınca babamız falakaya yatırırdı
Biz o kadar fakirdik ki; mahallemizde gökkuşağı bile siyah beyaz çıkardı
—biz o kadar fakirdik ki; masraf olmasın diye ben 7 yaşına kadar doğmadım. Ağabeyimi de gazete verdi.
—biz o kadar fakirdik ki; misafirliğe giderken bineceğimiz dolmuşun arkasından koşmak suretiyle takip ederdik
—biz o kadar fakirdik ki; eve gelen misafirleri yerdik
—biz o kadar fakirdik ki; peynirimiz yoktu her sabah tenekenin içine girer peynir taklidi yapardık
—biz o kadar fakirdik ki; biber çekirdeklerinden çorba yardık
—biz o kadar fakirdik ki; ağabeyimin eskilerini kendi giyerdi ben çıplak dolaşırdım
—biz o kadar fakirdik ki; ne sen sooor ne ben söyleyeyim kuracak cümlemiz bile yoktu yani.
—biz o kadar fakirdik ki; tuvalet kâğıdını kurutup kurutup kullanırdık
—biz o kadar fakirdik ki; okul karnesini karneyle aldığımı bilirim
—biz o kadar fakirdik ki; kasabı manavı geçtik köpeğe kemik borcumuz vardı
—biz o kadar fakirdik ki; dilencilerin paralarını çalar counter oynamaya giderdik
—biz o kadar fakirdik ki; Hint fakirleri dayanamayıp misyonlarını bize devrettiler.
—biz o kadar fakirdik ki; okula jaguarla gidip geldim senelerce, yok yani bildiğin jaguar deh diyordum gidiyordu kırmızı ışıkta durmak sorun oluyordu çok zorluk çektik çook…
—biz o kadar fakirdik ki; eskimesin diye aynaya bakmazdık
—biz o kadar fakirdik ki; Fakir BAYKURT bizim idolümüzdü duvara posterini asardık duvarda desteksizdi çiviyi çakınca yıkılmıştı zaten
—biz o kadar fakirdik ki; siyah beyaz televizyonumuz bile yoktu bizim televizyon sadece siyahtı bizim kadar fakir olan komşumuzun beyaz televizyonuyla yan yana koyar öyle seyrederdik ya.
—biz o kadar fakirdik ki; küçük kardeşimi acıkınca yemiştik ağabeyimde akşam gelip hani bana hani bana demişti. Rahmetli….
—biz o kadar fakirdik ki; meteliğe atacak kurşunumuz bile yoktu bizde taş atardık
—biz o kadar fakirdik ki; babamdan tokat yerdik başka şey yoktu bir tokadı 4 kişi paylaştığımız günler oldu
—biz o kadar fakirdik ki; sinekler bize değil biz sineklere konuyorduk.
—biz o kadar fakirdik ki; kelimelerimizi tartarak konuşurduk günlük kotayı aşınca babamız falakaya yatırırdı
