12-21-2007, Saat: 02:31 PM
başka ilişkiye başlamak için salıverdik birbirimizi.Her ikimizin de buna ihtiyacı vardı belki.Yalan hayat yıkmıştı yıkılmaz gözüken birlikteliği.Çözülmüştü aramızdaki bağ!Suçlamalar!Elbette olacaktı.Ama her şeyin bi sonu vardı bunun da tabi.İlişkimizin de olduğu gibi.Belki ben çok saf bakıyodum her şeye.Ama inanmıştım işte.Yine inanmıştım.Niye inanmıcaktım ki .Karşımda duran her şeyiyle gelmişti benim olmaya .Zaten bitecekti.Olsun erken bitmişse n’olur.Bitmişti işte sonuçta.Kalp kırmak niyesiydi?Kimbilir böle böle kaç kişiyi atıvermiştik hayatımızdan.Yine elde soradan düşününce “ulan güzeldi be!” diip iç geçirilicek zamanlar kalmıştı uzun uzun.Düşünebilirdi insan duygulanabilirdi .Zaman geçer. Geçtikçe biter her derdi?Kim bahsederdi sahte dünyanın baş döndürücü olaylarından.Bi yabancı gibi mi hitap etmek gerekirdi bir eski sevgiliye? Atmak mı lazımdı onu.İnsan kendi dünyasını paylaşmaya bu kadar hevesli başlayıp “(BU BIR UYARIDIR! Ezbere yorumlar yapmayin - YÖNETIM) yok , tekim” demeyi bu kadar mı isterdi?Oysa ki ayrılık da paylaşılabilirdi. Sayfalar diildi düşünceleri var eden.Olsa olsa duymayacağını bildiğin adama böle seslenirdin.
“vakit tamam ,seni terk ediyorum” !Evet bugün ben de gidiyorum sonbahar yalnız başına can sıkıcı olabiliyor.Böyle bi akşamüstü hava da kararmışken artık benden gitmeni ya da beni dünyandan atıvermeni kabul ediyorum.Hazmediyorum.Bu , arada yaptıklarım boştu zaten.Ben şizofrenim.Doğuştan hem de!Gidip gidip geliyorum.Kelimelere de laf düşmüyor.Bu sıralar bi terk edişin huzurundayım.Önümde ışık dolu yeni bi yol.Bu da öyle kısa mı bilmem.Çağırıyor.Hoşuma da gidiyor.O yola yürümek istiyorum.”evet artık devam et” mi dersin yoksa içinden bu sıralar kopan bi şeyler mi olur bunu artık bilemiyorum.Çünkü seni bayadır tanımıyorum.Bu tanımamanın içinde her şeyimiz var.Bize ait her şey.Çünkü artık biz yokuz.Bu içi boş bi kelime yalnızca ve anlatmak istediğim hiçbi şeyin yerini alamıyor.Sadece şarkı var kulağımda.Anlatmaya çalışmaktan yorulmuş bi el yanında.O el artık içki şişelerini kaldırmayı beceremiyor.Alkolü de boşverdi bu yüzden.Artık “keşke”ler boş “olabilirdi”ler boş.Bardaklarım da boş.Sen yolcusun uzun zamandır.Ben daha yola yeni çıktım.Şans dile bana..(içinden ama…
“Seninle bi bütün olabilirdik
Hoşçakal gözümün nuru Hoşçakal!
Hoşçakal iki gözüm Hoşçakal!”
“vakit tamam ,seni terk ediyorum” !Evet bugün ben de gidiyorum sonbahar yalnız başına can sıkıcı olabiliyor.Böyle bi akşamüstü hava da kararmışken artık benden gitmeni ya da beni dünyandan atıvermeni kabul ediyorum.Hazmediyorum.Bu , arada yaptıklarım boştu zaten.Ben şizofrenim.Doğuştan hem de!Gidip gidip geliyorum.Kelimelere de laf düşmüyor.Bu sıralar bi terk edişin huzurundayım.Önümde ışık dolu yeni bi yol.Bu da öyle kısa mı bilmem.Çağırıyor.Hoşuma da gidiyor.O yola yürümek istiyorum.”evet artık devam et” mi dersin yoksa içinden bu sıralar kopan bi şeyler mi olur bunu artık bilemiyorum.Çünkü seni bayadır tanımıyorum.Bu tanımamanın içinde her şeyimiz var.Bize ait her şey.Çünkü artık biz yokuz.Bu içi boş bi kelime yalnızca ve anlatmak istediğim hiçbi şeyin yerini alamıyor.Sadece şarkı var kulağımda.Anlatmaya çalışmaktan yorulmuş bi el yanında.O el artık içki şişelerini kaldırmayı beceremiyor.Alkolü de boşverdi bu yüzden.Artık “keşke”ler boş “olabilirdi”ler boş.Bardaklarım da boş.Sen yolcusun uzun zamandır.Ben daha yola yeni çıktım.Şans dile bana..(içinden ama…
“Seninle bi bütün olabilirdik
Hoşçakal gözümün nuru Hoşçakal!
Hoşçakal iki gözüm Hoşçakal!”