11-27-2007, Saat: 12:38 AM
şimdi kaçıyorum kendi içime..
birgün bir yerden teslim alınma ümidiyle kendimi dışıma yolluyorum..
biliyor musun; zaten ellerim çatlamış -ki bugün farkettim- ve kanamışlar, çirkinler,
hem hiç de güzel kokmaz avuç içlerim..
ciddiyim bak, yalan söylemiyorum...
Ama ben içerim ellerimle yaptığım ağı'ları yine de;
yalnız sana veremem, üzgünüm..
dedim ya, ellerim pis..
ellerim çirkin..
ilacın değil bunlar senin, bırak onları onlar benim...
bak, sana bir sır vereceğim..
ama söz ver, aramızda kalmayacak..
hayır lütfen, aramızdan al, al aramızdan...
aramızda kalmayacak..
ikimizin olmayacak..
söz ver ; seni sevdiğimi herkese söyle..
ki artık bitsin..
bilsin ki..
bitsin hikayelerin sonları..
başları bitsin..
adları batsın..
o prens gelsin tükürsün yüzüme,
dudaklarımdan iğrensin kaçsın ve uyanmasın bu salak kadın, öylece kalsın..
saçlarımdan aşağı çeksinler beni, kulelerimden, saçlarım kopsun, ellerinde kalsın..
ben ne pislik bir kadınım herkes anlasın..
bıraksana o ceylanı, o avcı benimkini alsın, zira sıkıldım..
zira söylenmeli ki, büyüsü bozulsun, kahraman kaçsın......
Pamuk prensesin dudakları yara olsun,
Prensin Hemoraidi azsın, kraliçe şöyle derinden bir kahkaha atsın, küfür etsin,
çocukluğun -hani bişiden haberi olmayan çocukluğun- kulaklarını tıkasın ve perde kapansın...
sana dedim, seni sevdiğimi söyle...
ki bir tek bu aramızda kalamaz..
bir tek o bizim değil..
ama sevişmelerim bana kalsın, sevişmelerin sana..
onları kimseye anlatamazsın..
öfkemi bağışla ama bu koşar adım giden adam sen olamazsın...
al işte, kendi içime kaçıyorum ben..
ha bi de işim gücüm yokken, durduk yere damıtıyorum en pis ırmakları ellerimle,
-kimi kandırıyorum ben, ne ırmağı be..
dere bu, bataklık, pis bir lağım çukuru belki de...
- tevekkeli değil ellerimi sevmiyorum..
hep önce onları atıyorum böyle pis işlere..
hep önce onlar kirleniyor daha değmeden yüzüne..
gidip kendime en dayanılmaz kalemlerden alıyorum mesela,
bilmiyorum ki nereye batıyor o kelimeler, neren kanıyor...
anca yazıyorum, pis ellerimle..
affet beni ve sakın özür dileme...
bak dün gece ne oldu biliyor musun?
ben sigaramı düşürdüm, yanarken..
ama ne tesadüfse ağlıyordumda..
birinin zehri mi yokmuş, ölememiş mi, yoksa biri mi itmiş, okuyordum, anlamıyordum, ağlıyordum da, yoruluyordum, elimi koyacak yer bulamıyordum başımda, halıyı yakıyordum...
tam yanan halıdan alırken sigaramı, avcuma damladı gözyaşım..
inanabiliyor musun?
tek öpülecek yerine vücudumun..
avcuma..
öptün sanabilirdim öyle bir anda, yani tam zamanında...
ama dün olsa..
ki öpmemen iyi bile olmuş...
zaten ben de tutamadım, sıcaktı..
hem baktım bişeye benzemiyordu da...
okumaya devam ettim ve ağlamaya, okuduğum kelimelerden kan aktı parmak uçlarıma..
bak
sana bir sır vermeliyim ki bu kez aramızda kalmalı..
ben hiçbir ölüyle sevişmedim, ölürdüm çünkü daha sevişmeden önce..
ben hiçbir zehrimi kimseye içirmedim, belki kurtulur ümidiyle..
ve ben
ve ben
ve ben....
seni öldürmek istemedim yemin ederim;
dilim kaydı kelimelere, öyle ihtişamlıydın ki.. öyle de güçlü, elim kaydı ölçüsü kaçtı açtığım oluğun.. kaparım sandım.. yanmayacaktı canın yemin ederim, sadece sarılacaktım..
seni öldürmek istemedim, öyle küçücük ellerin olduğunu, öyle beyaz dişlerin olduğunu, öyle..
öyle bilmiyormuşum ki..
öyle çok şeyi bilmiyormuşum ki..
zile ben basmadım, ki ben olsam bası kaçmazdım yemin ederim..
bak kapımı açıyorum o zaman.. çalma diye birgün gelirsen.. belki çalarsan, kaçasın gelir, çocuk havliyle.. ki belki kaçarsan ölesim gelir can havlimle.. ama ben de tam kendime kaçıyordum şimdi, sakın merak etme evde değilsem.. dönerim, gitmek yorar gidilen yerden...
bak düşündüm de.. sen yine de söyleme sevdiğimi, belki incinirim dile gelirsem.. belki gökten üç melek düşer biterse masal... ki biri bendim, biri sen.. biri tek bildiğim isim.. düşmesinler, ölmesinler.. sakın deme.. bırak bilmesinler... bir varmış de.. bir varmış.. bir varmış...
özür dilerim, yemin ederim yapmak istediğim bu değildi.. yemin ederim seni ben değilim sırtından bıçaklayan, ben tam seni öpmeye gelmiştim ki..
bişey oldu, birşey oldu... birşey... göremedim... bir ses vardı, bişeyler söyledi işitmedim, birşey vardı dilimin ucunda tam söylecektim, belki de söyledim ki zaten onun için gelmiştim, öldün.. ses edemedim..
kalemimin ucu yine değdiyse en zayıf zarına örtündüğün o gizlerin..
ve yine kanattımsa ellerini özür dilerim, kanım aksın istememiştim.
birgün bir yerden teslim alınma ümidiyle kendimi dışıma yolluyorum..
biliyor musun; zaten ellerim çatlamış -ki bugün farkettim- ve kanamışlar, çirkinler,
hem hiç de güzel kokmaz avuç içlerim..
ciddiyim bak, yalan söylemiyorum...
Ama ben içerim ellerimle yaptığım ağı'ları yine de;
yalnız sana veremem, üzgünüm..
dedim ya, ellerim pis..
ellerim çirkin..
ilacın değil bunlar senin, bırak onları onlar benim...
bak, sana bir sır vereceğim..
ama söz ver, aramızda kalmayacak..
hayır lütfen, aramızdan al, al aramızdan...
aramızda kalmayacak..
ikimizin olmayacak..
söz ver ; seni sevdiğimi herkese söyle..
ki artık bitsin..
bilsin ki..
bitsin hikayelerin sonları..
başları bitsin..
adları batsın..
o prens gelsin tükürsün yüzüme,
dudaklarımdan iğrensin kaçsın ve uyanmasın bu salak kadın, öylece kalsın..
saçlarımdan aşağı çeksinler beni, kulelerimden, saçlarım kopsun, ellerinde kalsın..
ben ne pislik bir kadınım herkes anlasın..
bıraksana o ceylanı, o avcı benimkini alsın, zira sıkıldım..
zira söylenmeli ki, büyüsü bozulsun, kahraman kaçsın......
Pamuk prensesin dudakları yara olsun,
Prensin Hemoraidi azsın, kraliçe şöyle derinden bir kahkaha atsın, küfür etsin,
çocukluğun -hani bişiden haberi olmayan çocukluğun- kulaklarını tıkasın ve perde kapansın...
sana dedim, seni sevdiğimi söyle...
ki bir tek bu aramızda kalamaz..
bir tek o bizim değil..
ama sevişmelerim bana kalsın, sevişmelerin sana..
onları kimseye anlatamazsın..
öfkemi bağışla ama bu koşar adım giden adam sen olamazsın...
al işte, kendi içime kaçıyorum ben..
ha bi de işim gücüm yokken, durduk yere damıtıyorum en pis ırmakları ellerimle,
-kimi kandırıyorum ben, ne ırmağı be..
dere bu, bataklık, pis bir lağım çukuru belki de...
- tevekkeli değil ellerimi sevmiyorum..
hep önce onları atıyorum böyle pis işlere..
hep önce onlar kirleniyor daha değmeden yüzüne..
gidip kendime en dayanılmaz kalemlerden alıyorum mesela,
bilmiyorum ki nereye batıyor o kelimeler, neren kanıyor...
anca yazıyorum, pis ellerimle..
affet beni ve sakın özür dileme...
bak dün gece ne oldu biliyor musun?
ben sigaramı düşürdüm, yanarken..
ama ne tesadüfse ağlıyordumda..
birinin zehri mi yokmuş, ölememiş mi, yoksa biri mi itmiş, okuyordum, anlamıyordum, ağlıyordum da, yoruluyordum, elimi koyacak yer bulamıyordum başımda, halıyı yakıyordum...
tam yanan halıdan alırken sigaramı, avcuma damladı gözyaşım..
inanabiliyor musun?
tek öpülecek yerine vücudumun..
avcuma..
öptün sanabilirdim öyle bir anda, yani tam zamanında...
ama dün olsa..
ki öpmemen iyi bile olmuş...
zaten ben de tutamadım, sıcaktı..
hem baktım bişeye benzemiyordu da...
okumaya devam ettim ve ağlamaya, okuduğum kelimelerden kan aktı parmak uçlarıma..
bak
sana bir sır vermeliyim ki bu kez aramızda kalmalı..
ben hiçbir ölüyle sevişmedim, ölürdüm çünkü daha sevişmeden önce..
ben hiçbir zehrimi kimseye içirmedim, belki kurtulur ümidiyle..
ve ben
ve ben
ve ben....
seni öldürmek istemedim yemin ederim;
dilim kaydı kelimelere, öyle ihtişamlıydın ki.. öyle de güçlü, elim kaydı ölçüsü kaçtı açtığım oluğun.. kaparım sandım.. yanmayacaktı canın yemin ederim, sadece sarılacaktım..
seni öldürmek istemedim, öyle küçücük ellerin olduğunu, öyle beyaz dişlerin olduğunu, öyle..
öyle bilmiyormuşum ki..
öyle çok şeyi bilmiyormuşum ki..
zile ben basmadım, ki ben olsam bası kaçmazdım yemin ederim..
bak kapımı açıyorum o zaman.. çalma diye birgün gelirsen.. belki çalarsan, kaçasın gelir, çocuk havliyle.. ki belki kaçarsan ölesim gelir can havlimle.. ama ben de tam kendime kaçıyordum şimdi, sakın merak etme evde değilsem.. dönerim, gitmek yorar gidilen yerden...
bak düşündüm de.. sen yine de söyleme sevdiğimi, belki incinirim dile gelirsem.. belki gökten üç melek düşer biterse masal... ki biri bendim, biri sen.. biri tek bildiğim isim.. düşmesinler, ölmesinler.. sakın deme.. bırak bilmesinler... bir varmış de.. bir varmış.. bir varmış...
özür dilerim, yemin ederim yapmak istediğim bu değildi.. yemin ederim seni ben değilim sırtından bıçaklayan, ben tam seni öpmeye gelmiştim ki..
bişey oldu, birşey oldu... birşey... göremedim... bir ses vardı, bişeyler söyledi işitmedim, birşey vardı dilimin ucunda tam söylecektim, belki de söyledim ki zaten onun için gelmiştim, öldün.. ses edemedim..
kalemimin ucu yine değdiyse en zayıf zarına örtündüğün o gizlerin..
ve yine kanattımsa ellerini özür dilerim, kanım aksın istememiştim.
