Belki acı çekeceğim,beynime saplanmış bir sancı gibi kıvrandıracak sensizlik beni ama unutacağım.Belki bir an elim telefona gidecek,hatta numaranı çevireceğim ve hatta telefonunu çaldıracağım.odanda çınlayan benim telefonumun sesi,bir an odanda dolaşmışcasına bana haz verecek,fakat sen daha açmadan kendime hakim olacağım,sesini duymamaya alıştıracağım kulaklarımı. Belki dokunduğun eşyalara dokunacağım kimi zaman . Yattığın yastıkta saçının bir telini arayacak ellerim ve gözlerim. Burnum kokunu duymak için kapanacak yastığına yüzükoyun. Bir süre sonra başımı kaldıracağım yastığından. Başımı dik tutmasını öğreneceğim. Kimbilir belki duyduğum bir şarkıda seni yaşayacağım. Gittiğim bir yerde seni anacak sesim ama susacağım sesime hakimiyetle. Bir gülüş, bir sesleniş ,bir yürüyüş sen sandıracak bana ve bakacağım o yana. Sensizliği görünce ağlayacak belki yanılan gözlerim;fakat sana dokunamamayı öğrenen ellerimle sileceğim yaşlarımı damlamadan. Kimi zaman hayaline sarılıp sevişeceğim ama kısırlaştıracağım artık düşlerimi. Belki nefes almak seni hatırlatacak bana. Gerekirse bu nefeside keseceğim. Seni unutacağım,evet çok acı çekeceğim, beynime saplanmış bir sancı gibi kıvrandıracak yokluğun. Unutmak beim kutup yıldızım olacak . Bu kaybolmuşluk son bulucak . Kimbilir sana hitap eden kaç mektup daha yazacağım yarım kalan anlatılamayan Kalemim belki uzun süre kıvranacak satırlarda özlem sözcükleri ile. Kıvransın kıvranabildiği kadar ,daha olmazsa elime geçen tüm kalemleri kıracağım 'SEVİLDİÄžİNİ UNUT ÇÜNKÜ SEVDİÄžİMİ UNUTTUM' diyecek sana bir zamanlar 'SENİ SEVİYORUM' diyen dudaklarım Belki 'UNUTTUM' derken ısıracağım dudaklarımı. Kalemleri kırmaktan kanayacak ellerim. Kolay olmayacak seni unutmak Acı çekeceğim saniye saniye ,nefes nefes. Kah ağlayacak geceler boyu uykusuz gözlerim ,kahdünya dar gelecek ,bir boşluğun içinde yuvarlanacağım, korkacağım . Anılarım kabus olacak gözümde ,beynimde canlanan. Sensizlikle dost olacağım tüm iyimserliğimle . Seninle olan dünyamın kıyameti koptu artık .o dünyanın, o sevginin tanrısı bendim ve şimdi sorguluyorum bu günah sevgiyi .Unutmak azraili olacak o sevginin . Zamanı geldi emrimi verdim azrailime,canını alacak sevgimin .FAKAT ASLA AMA ASLA PİŞMANLIÄžINI DUYMAYACAÄžIM BU YAŞANMIŞLIÄžIN....
Elimdeki cam kesikleri kabuk bağladı bu gün… Gidişin kadar derin değillerdi çünkü. Ellerim, ellerime bakıyorum da ne de çabuk iyileşiyorlar. Oysa giderken içimde bıraktığın boşluk hala canımı yakıyor. Ve hala kanadığını hissedebiliyorum yüreğimin.
Niye hep savaşmayı seçtin ki benimle? Tam da yüreğimdeki isyanları bastırmışken, kendimle savaşmamaya söz vermişken, yaralarımı sarmışken ve ben seni böyle delicesine sevmişken niye…
Beni sevmeyi deneseydin oysa yaralarıma tuz basmak zorunda kalmazdım… Ne garip değil mi… Gidişinin bıraktığı acıyı bastırsın diye başka acılar seçiyorum artık. Cam kırıklarının üzerinde yürüyorum mesela, ellerimi ateşin üzerinde dolaştırabiliyorum, yumruğumu sıkıp olağan gücümle duvara indirebiliyorum örneğin.
İndiriyorum da ...… Yine de bastıramıyorum yokluğunun bıraktığı acıyı.
Sahi niye gitmiştin…Niye yoktun…Hangi masal kandırdı…Hangi yıldız sakladı ki seni benden?
Sahi… Gitmiştin değil mi..?
Kendimi kandırıyorum sadece
Yoktun.
Hiç olmamıştın ki…
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış, kendi yolumu çizdiğimde
anladım.
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak ya da dinleyerek değil.
bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış, aşk peşinden neden
yalınayak koştuğunu anladım.
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden, neden hiç
ağlamadığını anladım.
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
gözyaşlarımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım.
Fakat hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terkettiği zaman anladım.
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş mağrifet, yüreğini elime
koyduğunda anladım.
''Sana ihtiyacım var, gel'' diyebilmekmiş güçlü olmak,sana ''git''
dediğimde anladım.
Biri sana ''git'' dediğinde ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek, git
dediklerinde gittiğimde anladım.
Özür dilemek değil ''affet beni''diye haykırmayı istemekmiş pişman olmak,
gerçekten pişman olduğumda anladım.
Ve guru kaybedenlerin, aizlerin maskesiymiş, sevgi dolu yüreklerin
gururu olmazmış, yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
Ölürcesine isteyen, beklemez sadee umut edermiş bir gün affedilmeyi,
beni affetmeni ölüresine isteğimde anladım.
[SIZE=6]SEVMEK EMEKMİŞ
EMEK İSE VAZGEÇMEYECEK KADAR,
AMA ÖZGÜR BIRAKACAK KADAR SEVMEKMİŞ.........[/SIZE]
tam benlik süper olmusshh ya saolun
Oysa giderken içimde bıraktığın boşluk hala canımı yakıyor. Ve hala kanadığını hissedebiliyorum yüreğimin.
Niye hep savaşmayı seçtin ki benimle? Tam da yüreğimdeki isyanları bastırmışken, kendimle savaşmamaya söz vermişken, yaralarımı sarmışken ve ben seni böyle delicesine sevmişken niye…
Beni sevmeyi deneseydin oysa yaralarıma tuz basmak zorunda kalmazdım… Ne garip değil mi… Gidişinin bıraktığı acıyı bastırsın diye başka acılar seçiyorum artık
Süpersin ya...Yüreğin dert görmesin...
Teşekkür ederim Beğenmenize Sevindim..
cok hos olmus arkadasım ellreıne saglıkk
