:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Orjinalini görmek için tıklayınız: Aşk Bende Bitip Tükenmeyen Bir Yara...
Şu anda (Arşiv) modunu görüntülemektesiniz. Orjinal Sürümü Görüntüle internal link
suicide__by_monika002.jpg



Mefluç Bir Hayatın Girdabına Takılı Kalmışım Ben….

Muzdarip Bir Gönülle Dile Gelsem Kimene….Kim Bakar Dönüp Te Bu Sefil Halime…

Terkedilmişliğimin Yalnızlığına İtilmişim….Çaresizliğin En Acı Yaralarını Sarmışım Bedenime….

Neyime Benim Sevmek, Neyime….

Aşk Dediğin Yüreğimize Siner Mi Ki….Offfff Be Talihime Yandığımın, Her Döndüğüm Köşe Bana Zindan Oluyor Nedense….

Var Mı Dönüp Te Yüzümün Güleceği Bir Köşe….? Çöreklenmiş Gözlerimde Bir Sevda Çeksem İzin Olur mu….? Dipsiz Hayallere Demir Atsam, Gamlı Düşlerin Arasında Gezip Dursam, Çıban Görünümlü Hayatım Bir Mana Bulur Mu…?

Diyorum Ya Hayat Bana Hep Oyun Oynadı, Teselli Kırıntıları Geziniyor Hep Düşlerimde….


Yalnızlığın Yasını Tutmaya Devam Ediyorum Her Nedense…

Sevmeler Yalan, Sevilmeler Yalan Şu Gönlüme…Aşk Mı Diyorsun Hala, Size Ne Kadar Yakınsa, Bana O Kadar Uzak İşte…..Meczup Hüviyetine Bürünmüş Bedenim, Kahır Bulutlarının Sağanağına Tutulmuş Yine….

Efkar Efkar Öten Rüzgarın Bedenime Vuran Uğultuları Arasında, Islak Bedenimde Şekil Alıyor Damlalar….

Ahhhh Ulan, Feleğine Yandığımın Hülyaları, Bir De Gerçek Olsanıza Şu Garibe….Birde Aşk Kapımı Çalsa Olmaz Mı….? Yoksa Aşk Bana Hepten Yasak Mı…?

Solgun Kalmış Bakışlarıma Bir Renk Verecek Yok Mu? Kısır Kalmış Düşüncelerime Ya Yol Veren? İç Dünyama Nüfus Eden Bu Istırapları Dindiren De Mi Yok?

Koyu Matemler Bırakıyorsunuz Hayatıma, Zaten İp Ucunda Duran Bedenim..! Denge Kurmakta Zorlanırken, Hayatın Tekmesini Yiyip Düşüverdim Karanlıklara… Yüreğimin Sert Vuruşları İsyankar Kesildiler Bana….


Duygularım Felce Uğradı Bu Vuruşlar Karşısında…Gözlerime Tezahür Eden Çileli Damlalara Engel Olamadım Ki….

Acıların En Bedbahını Sundular Yavaş Yavaş Akarken Şakaklarıma….Meyus Bir Çehre İle Takılı Kaldım Aynalara….Tipimin De Diğerlerinden Pek Farkı Yoktu….


Karizmatikti Ama Sevgiye Açılan Kapısı Yoktu….Nedense…. Kısılan Gözlerimden Dökülürken Gözyaşlarım, Şuursuzlaşan İniltiler Bıraktım Bana Gülmeyen Hayatıma….,
Bedenimde Boğum Boğum Kabaram Damarlarım Nüfus Ettiler Dışarı Çıkmak İçin…


.Sefalet Rüzgarları Her Bir Yerden Eser Oldu…. Aşk Mı Diyorlar Sanki Fısıldayarak Bana…..Ben Bunu Anlatamadım Henüz Ama….Aşk Bende Derin Bir Yara…..Anlatabilirmiyim Beni Anlayana….

Aşk Bende Bitip Tükenmeyen Bir Yara….Git Gönlüm Sen Aşkını Baki Olanda Ara…….!!!!!

Crime_Scene___Suicide_by_larafairie.jpg



Şimdilerde ben;
“Geceleri yıldızları seyrettiğim penceremden, her gördüğüm buluta yeni bir nisan ısmarlıyorum kurumuş kalbime yağmurlar yağsın diye.”
“Her doğan güne yeni bir bahar ısmarlıyorum günbegün solan hayatıma renk katsın diye.”

“Her batan güne(şe) yeni bir sonbahar ısmarlıyorum ölümü hep hatırlatsın diye.”

“Her karamsarlığıma yeni bir ümit ısmarlıyorum çaresiz kalmasın diye.”

“Her dostuma, yeni bir vefa ısmarlıyorum sevdamız büyüsün diye.”
“Her geçen dakikaya yeni bir saniye, her saniyeye yeni bir saat, her saate yeni bir anlam ısmarlıyorum beyhude geçmesin diye.”

“Her baktığım aynaya yeni bir benlik ısmarlıyorum yab(l)ancı maskeler takmasın diye.”

“Her kapandığım secdeye yeni bir dua ısmarlıyorum beni “O” hiç yalnız bırakmasın diye.”

“Her yazdığım cümleye yeni bir harf ısmarlıyorum cümlelerim eksik kalmasın diye!”


Birde açan çiçekleri olmasa bahçelerimizin,
Uçan kelebekleri olmasa baharlarımızın...
Sesleri uykularımızda yankılanan bülbülleri olmasa seherlerimizin,
Beş vakitte, beş sefer ferahlatan ezanları olmasa semalarımızın...


Daha çok kirleneceğiz.
Daha çok çirkinleşeceğiz.
Daha çok sağırlaşacağız.
Daha çok yalnızlaşacağız.

Keşkeklerim, beklilerim, ölüm olmasa,
Cümleleri sonlandıran nokta olmasa,
Ruhumuzu arındıran dua olmasa,
Daha çok bunalacağız-bulanacağız!






Mevsimlerin bize küsmüşlüğümü var? Ne kardelenler açtı bu bahar, nede balkonlara, caddelere, sokaklara çiçeklerini savuran kiraz ağaçlarının kokusunu hisseden oldu.

Ne allığına, morluğuna, saflığına, beyazlığına hayran olduğu gülün endamlı gülüşleriyle mutlu oldu bülbül, nede ovalardan bayırlara, kırlardan yaylalara bal toplayan arılarla selamlaşan çiçekler gördü baharı.

Ne gecenin kalbi aydınlandı minicik bir ateşböceğiyle, nede, sessizliği bozuldu vakitsiz bir baykuşla.

Ne çocukların yüreğinden yıldızlara köprüler kuruldu masallarda, nede âşıkların yüreğine kaf dağından hayaller çıkageldi.

Ne Yusuf’a el uzatan kervanlar geçti buralardan, nede pervazlara konan yusufçuk kuşları bekledi pencerelerde. Her mevsimden geriye acı bir sessizlik, kocaman bir sessizlik kaldı.


Bilmem! Sanki hayat, yaşanmıyor gibi yaşanıyor. Artık, baharlarda yok kapımızda! Yoksa mevsimlerin bize küsmüşlüğümü var?