07-08-2007, Saat: 08:29 PM
Bir sokak arasında kaybolmak istemezdi çocuksu düşlerim. Ve yoksulluğun kollarında seni aramak. Seni nerde buldu bir bilsen? Seni nerelerde aradı... Korkularım vardı benim. İçimin ücra köşelerinde saklardım onları. Büyümelerine asla izin vermedim. Ama ben büyüdüm, onlarda büyüdü. Bir çınar ağacı gibi tuttum, kök saldı bedenime. İnat ettim tutundum hayatımın dallarına. Bağırmak geçse de içimden, her seferinde beni engelleyen bir şeyler vardı. Seni bulabilme ümidiydi içimdeki. Bir gün bulacaktım.
* * *
Bir sokak lambasının altında uyumak istemezdi mahzun bakışlı gözlerim. Ve uykusuzluğun nöbetinde sana bakmak. Seni göremediğim bir dünyanın sabahlarında aradım. Seni görmek istemediğim bir rüyanın en pembe hayallerinde aradı düşlerim. Başımı yastığa her koyduğumda uyumaya korkar oldum. Çünkü kuramadığım bir hayalin peşinden sürükleniyordum. Ulaşmak için çabalıyordum ama elimi her uzattığımda boşlukta yankılanıyordu derin nefesim. Uyanmak istiyordum ama beni yine engelleyen bir şeyler vardı. Seninle yaşabilme umutlarımdı yüreğimdeki.
* * *
Bir şiir dizesinin satırları arasında yalnız kalmak istemezdi şair yürekli sözlerim. Ve kafiyesiz kelimelerin son hecesinde sana dokunmak. Seni yalnız kalmışlığımın beyaz sayfalarında aradım. Seni beyaz sayfaların sonu gelmeyen mısralarında aradım. Kalemi elime her aldığımda yazmaya korkar oldum. Çünkü gördüğüm düşlerimin bitmesinden çekiniyordum. Görmeye korktuğum senli rüyalarımın bitmesinden... Bir sabah uyanıpta nerden bilebilirdim ki masada kırık bir kalem ve tamamlanmış bir masal olacağını. Yalnızlık; sarmaşık gülleri öylesine sarmıştı ki içimi, seni bulamadan kaybetmenin ürpertisini yaşar oldum dizelerimde. Şiirlerimi bitirmek istemiyordum ama beni içten engelleyen bir şeyler vardı. Senli masalımın gün gelipte bitmesiydi ellerimde...
* * *
Ve ben büyüdüm artık. Düşlerimden uyandım, kalemimi aldım. Korkmuyorum çocuksu düşlerimdeki gibi. Ey hayat! Gel gelebildiğin kadar üzerime. Artık uyanmaktan korkmuyorum. Artık şiirlerimin bitmesinden korkmuyorum. Çünkü, sevdiğimi çıkardım çektim korkularımın arasından. Çünkü, yârin bakışlarında kayboldum ben. O karanlık sokaktaki kör lambanın altında uyumaktan da korkmuyorum.
Bir sonbahar yaprağı gibi döküldün dizlerime
Boğun eğmiş bir dal gibi, ellerini ellerime...
Boğun eğmiş bir dal gibi, ellerini ellerime...
Çünkü, seviyorum seni. Artık hiç korkmuyorum!