06-16-2007, Saat: 03:57 PM
Ben Sevdiğine hiçbir şey veremeyenlerdenim.
Evet maalesef öyle.Ben hep aldım.Hiç bir şey ise vermedim bu sevdaya.Zaten verebilmiş olsaydım anlatabilirdim derdimi.Anlatamadım hiçbir zaman.Demek ki hiçbir şey vermemişim.Vermiş olsaydım olmazdı belki kavgalarımız.Zaten bu aşkı,bu sevgiyi buraya kadar getiren, büyüten hep sevdiğim insandı.Onun yüzündendi ona bu kadar bağlanışım,sevişim,aşık oluşum.
Evet maalesef ben hiçbir şey veremeyenlerdenim.Hep ben verdim,sen aldın dediğine göre demek ki her şeyimi verdim zanneden ben haksızmışım verdiklerim konusunda.Yada ben öyle sanmışım.En sonunda ikna oldum hiçbir şey veremediğime.Verebilmiş olsaydım daha güzel olurdu beklide.
Belki ben çok şey verdimde o göremedi.Belki ben üzülmesin diye bahsetmedim hiç.Senin için şunları şunları yaptım diyemedim.Belki de hatam budur kimbilir?Ama önemli olan hissettirebilmektir.Hissettiremediğin hiçbir şey varolmuş sayılmaz bunu biliyorsun değil mi?Ne kadar çok sevdiğini,onun için nelerden vazgeçtiğini,nelere katlandığını hissetirebilmeli bence insan.Ama kesinlikle diliyle söylememeli.Sadece hissettirmeli.
Ben verdiğim şeyleri hisettiremediğime göre Ben Sevdiğine Hiçbir Şey Veremeyenlerdenim. Ben aldıklarımı biliyorum elbette. Hissettim onları teker teker Taaa içimde hemde.Sonra bir kavgamızda her şeyi ben verdim.Sen hiçbir şey vermedin bana dediğinde anladım hiçbir şey veremediğimi.Verdiklerini tek tek almakla tehdit etti birde beni.Dünya başıma yıkıldı işte o an.Alsın geriye tek tek verdiklerini.Bende kalmasın tabiki hiçbir şeyi.Benimse ondan alacağım hiçbir şey yok kendimden başka.Sadece ben kendimi vermiştim oysa.Sadece kendimi.
Şimdi elimde bir papatya olsaydı da saysaydım.Alayım,almayayım, alayım,almayayım…. Bulamadım bir papatya.Hemen hayalimde bir papatya oluşturdum şimdi.Sayabiliyorum. Sayarken yarısında attım kafamdaki papatyayı.Saçmalıyorsun dedim kendime.Parçaladım attım o papatyayı.Sonra üzüldüm aklımda oluşturduğum papatyaya.Onun ne suçu vardıki parçaladım onlarca.Ki ben ne çok severdim çiçekleri.Onları koparmaya bile kıyamazken veremediğim bir şeyler için onuda bulaştırmıştım bu işin içine.Yok ben almayayım kendimi ondan.O istese kendini benden,verirmiydim sanıyorsun.Vermem elbette.O benim canım,her şeyim.İstiyorsa bir gün,o çıkarsın atsın beni kalbinden.
Zaten verebildiğim tek şeydi o kendimden.
Evet maalesef öyle.Ben hep aldım.Hiç bir şey ise vermedim bu sevdaya.Zaten verebilmiş olsaydım anlatabilirdim derdimi.Anlatamadım hiçbir zaman.Demek ki hiçbir şey vermemişim.Vermiş olsaydım olmazdı belki kavgalarımız.Zaten bu aşkı,bu sevgiyi buraya kadar getiren, büyüten hep sevdiğim insandı.Onun yüzündendi ona bu kadar bağlanışım,sevişim,aşık oluşum.
Evet maalesef ben hiçbir şey veremeyenlerdenim.Hep ben verdim,sen aldın dediğine göre demek ki her şeyimi verdim zanneden ben haksızmışım verdiklerim konusunda.Yada ben öyle sanmışım.En sonunda ikna oldum hiçbir şey veremediğime.Verebilmiş olsaydım daha güzel olurdu beklide.
Belki ben çok şey verdimde o göremedi.Belki ben üzülmesin diye bahsetmedim hiç.Senin için şunları şunları yaptım diyemedim.Belki de hatam budur kimbilir?Ama önemli olan hissettirebilmektir.Hissettiremediğin hiçbir şey varolmuş sayılmaz bunu biliyorsun değil mi?Ne kadar çok sevdiğini,onun için nelerden vazgeçtiğini,nelere katlandığını hissetirebilmeli bence insan.Ama kesinlikle diliyle söylememeli.Sadece hissettirmeli.
Ben verdiğim şeyleri hisettiremediğime göre Ben Sevdiğine Hiçbir Şey Veremeyenlerdenim. Ben aldıklarımı biliyorum elbette. Hissettim onları teker teker Taaa içimde hemde.Sonra bir kavgamızda her şeyi ben verdim.Sen hiçbir şey vermedin bana dediğinde anladım hiçbir şey veremediğimi.Verdiklerini tek tek almakla tehdit etti birde beni.Dünya başıma yıkıldı işte o an.Alsın geriye tek tek verdiklerini.Bende kalmasın tabiki hiçbir şeyi.Benimse ondan alacağım hiçbir şey yok kendimden başka.Sadece ben kendimi vermiştim oysa.Sadece kendimi.
Şimdi elimde bir papatya olsaydı da saysaydım.Alayım,almayayım, alayım,almayayım…. Bulamadım bir papatya.Hemen hayalimde bir papatya oluşturdum şimdi.Sayabiliyorum. Sayarken yarısında attım kafamdaki papatyayı.Saçmalıyorsun dedim kendime.Parçaladım attım o papatyayı.Sonra üzüldüm aklımda oluşturduğum papatyaya.Onun ne suçu vardıki parçaladım onlarca.Ki ben ne çok severdim çiçekleri.Onları koparmaya bile kıyamazken veremediğim bir şeyler için onuda bulaştırmıştım bu işin içine.Yok ben almayayım kendimi ondan.O istese kendini benden,verirmiydim sanıyorsun.Vermem elbette.O benim canım,her şeyim.İstiyorsa bir gün,o çıkarsın atsın beni kalbinden.
Zaten verebildiğim tek şeydi o kendimden.