05-10-2007, Saat: 09:14 PM
Sana hic sahip olamadim ben, hic guldurmedin beni. Seni seviyorum belki ama mutlu degilim, her seferinde verdigin acilari sildi yuregim, fakat simdi hissediyorum ki izleri cok derinde kalmis. Bana acidan baska ne verebildin soylermisin, severken aglatabilen insandan ne beklenir? Her seferinde icime attim, yuregimi dagladim ne gecti elime, degerimi´mi bildin ya da kiymetimi´mi? Hep derdin ya ben senin yaninda neyim diye, haklisin, gormek istemedim fakat artik goruyorum! Sen benim yanimda hicbirsey degilsin, gozlerimi actigin icin sagol!
Derler ya ask insani korlestirir diye, aynen oyle ! Belki goruyordum ama gormek istemiyordum. Ben ´Beni` kaybedecek hale geldim sayende. Son anda herseyin farkina vardim, ama hicbirsey icin gec degildir hicbir zaman! Kararli olmaliyim artik... Seni sevmis olmam, esirin olmam anlamina gelmez. Benim de isteklerim, beklentilerim var, neden hep veren olayim ki? Ve ne kaldi ki artik verebilecegim, bitirdin herseyi yok ettin...
Yiprattin beni, zedeledin sevgimi....
Biliyormusun artik soyledigin sarkilar bile eskisi kadar cok sey ifade etmiyor benim icin. Nasil da hos gelirdi kulagima eskiden, nasil da bayilirdim seni dinlemeye, dalip dalip giderdim sesinin verdigi huzurda, nasil severdim seni iste anlasana! Oysa sen ikimizide ziyan ettin bu sevdada. Artik nedense korkmuyorum sensizlikten... Sonucta ne derece yanimdasin ve ne derece guldurebiliyorsun ki beni? Bu sorunun cevabini sende cok iyi biliyorsun!!
Sana ihtiyacim oldugunda yanimda olabildinmi, hep imkansizliklar girdi araya, oysa hersey imkansiz oldugu kadar da imkanliydi, ama sen anlamadin.. Her icimin bunaldigi anda sadece telefondaki ´bosver uzulme` sozlerindi beni rahatlatmaya calisan, artik ezberlemistim, seni arama ihtiyaci bile duymamaya basladim zamanla boyle bir anda. Duyacagim sozleri kendi kendime mirildandim bombos odamda...Sevgi fedakarlikti, sevgi paylasimdi, sevgi en zor anlarda yaninda olabilmekti, anlayamadin... Belkide anlamak istemedin.. Elindeki seylerin degerini hic bilemedin.....
__________________
Derler ya ask insani korlestirir diye, aynen oyle ! Belki goruyordum ama gormek istemiyordum. Ben ´Beni` kaybedecek hale geldim sayende. Son anda herseyin farkina vardim, ama hicbirsey icin gec degildir hicbir zaman! Kararli olmaliyim artik... Seni sevmis olmam, esirin olmam anlamina gelmez. Benim de isteklerim, beklentilerim var, neden hep veren olayim ki? Ve ne kaldi ki artik verebilecegim, bitirdin herseyi yok ettin...
Yiprattin beni, zedeledin sevgimi....
Biliyormusun artik soyledigin sarkilar bile eskisi kadar cok sey ifade etmiyor benim icin. Nasil da hos gelirdi kulagima eskiden, nasil da bayilirdim seni dinlemeye, dalip dalip giderdim sesinin verdigi huzurda, nasil severdim seni iste anlasana! Oysa sen ikimizide ziyan ettin bu sevdada. Artik nedense korkmuyorum sensizlikten... Sonucta ne derece yanimdasin ve ne derece guldurebiliyorsun ki beni? Bu sorunun cevabini sende cok iyi biliyorsun!!
Sana ihtiyacim oldugunda yanimda olabildinmi, hep imkansizliklar girdi araya, oysa hersey imkansiz oldugu kadar da imkanliydi, ama sen anlamadin.. Her icimin bunaldigi anda sadece telefondaki ´bosver uzulme` sozlerindi beni rahatlatmaya calisan, artik ezberlemistim, seni arama ihtiyaci bile duymamaya basladim zamanla boyle bir anda. Duyacagim sozleri kendi kendime mirildandim bombos odamda...Sevgi fedakarlikti, sevgi paylasimdi, sevgi en zor anlarda yaninda olabilmekti, anlayamadin... Belkide anlamak istemedin.. Elindeki seylerin degerini hic bilemedin.....
__________________