sevmeyi bu kadar güzel dile getiren bu güzel yüreğe ve bu içe işleyen yazıları okuyan tüm yüreği güzellere... BU NU OKUDUKTAN SONRA KORKARMI YÜREK SEVMELERDEN....
Sevdiklerinizden ayrılmak, bir insan için katlanılması en zor duygulardan biri. Giden için de ayrı bir duygu yasar, geride kalan ise onun bıraktıklarıyla zamanını geçirir. Sevmek kimi zaman dayanılması en güç zorluklardan biri herhalde. Ayrılık yüreğine demir atmışsa ve paslanmaya bırakılmışsa, unutulmuş bir mektup gibi sararmış ve katlanmış duyuları yaşıyorsan, işte o zaman yaşam uçurumun kenarında esen fırtınayla mücadele etmek kadar zordur. Bazen düşünürsün uçurumun en dip kösesinde kendini... Ne çıkacağını bilmeden.
Yüreğinin sızısı dinmeden, elin kanar, bacağın, yüzün... Ama aldırmazsın çünkü ayrılık acısı hepsini bastırmıştır ve dersin yine başaramadım.
Ayrılığı dindiremedim, o içimde yanan alev alev ışığı söndüremedim dersin kendi kendine ama kimseler duymaz seni... Çünkü ayrılığı yaşamış yalnızlığın en kuytu köşesinde ve çıkmaz bir sokağın baş harfini almışsındır, adın yalnızlığın ta kendisindir…
