12-18-2006, Saat: 05:13 PM
Ne çok gün geçti... Ben mi dayandım bu kadar çok yoksa kendi kendimi mi kandırdım? Saat tik takları bile asırlar kadar uzun geçerken sensiz, bu kadar süre ben mi bekledim?
"Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar"*
Bekledim, bekliyorum, bekleyeceğim. Seni sevmenin belki de en tatlı kısmı beklemesi. Gelseydin, seni hala bu kadar seviyor olur muydum? meçhul...
Zamansız, en hazırlıksız anımda girdin dünyama. Kalkanlarımı çekmeye fırsat bile bulamadım, aşık oldum. En kör kuyularıma verdin aydınlığını, en kuytu denizlerimde yakamozlandırdın ışığını.
Yüreğime kök salmış geçmiş zaman yaralarını nasıl da okşadın yumuşacık dokunuşlarınla, bilmeden. Dudaklarının arasından dökülen her sözcük ninni oldu alıp götürdü beni masum çocuk uykularıma. Uykularımda bile anne şefkatiyle sarılıyordun ki yabancı sevgiler üşütmesin, acıtmasın gül görünümlü kaktüslerin dikenleri beni diye.
Ben ne mi yapıyordum? Ben sadece seviyordum işte.. Böylesi daha önce gelmemişti ki hiç başıma... Böylesini bulamam bir daha diye, söyleyemiyordum bile sevdiğimi bangır bangır meydanlarda. Bir akvaryum balığının gürültülü sessizliğini yaşıyordum. ne zaman niyetlensem seni sevdiğimi söylemeye, kelimeler yerine hava kabarcıkları çıkıyordu yüzeye. Cam fanusun içinden seni, senin beni sevmeni izleyebiliyordum sadece. Sevgi kırıntılarını nasıl da cömertce bana sunduğnu görüyor ama sadece bakabiliyordum sana.
Çünkü sen o kadar erişilmezdin ki... Bu halinle bana böylesi yakın durman sadece bir illüzyon olmalıydı. Ama olsun, bu bile benim için yeterdi. Fazlası değildi beklediğim. Seni sevmem senden de beni sevmeni isteme hakkını vermezdi ki bana. Hem, sen seni ne kadar sevdiğimi hiç bilmeyeceksin. Hep o anne şefkatiyle, dostlukla gelip dokunacaksın yüreğimde gözyaşlarımın olduğu yere, ben mutlu olacağım.
Sonra gitme vakti gelecek....
"Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia" **
Sen beni hiç bilmeyeceksin, ama ben seni hep seveceğim
"Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar"*
Bekledim, bekliyorum, bekleyeceğim. Seni sevmenin belki de en tatlı kısmı beklemesi. Gelseydin, seni hala bu kadar seviyor olur muydum? meçhul...
Zamansız, en hazırlıksız anımda girdin dünyama. Kalkanlarımı çekmeye fırsat bile bulamadım, aşık oldum. En kör kuyularıma verdin aydınlığını, en kuytu denizlerimde yakamozlandırdın ışığını.
Yüreğime kök salmış geçmiş zaman yaralarını nasıl da okşadın yumuşacık dokunuşlarınla, bilmeden. Dudaklarının arasından dökülen her sözcük ninni oldu alıp götürdü beni masum çocuk uykularıma. Uykularımda bile anne şefkatiyle sarılıyordun ki yabancı sevgiler üşütmesin, acıtmasın gül görünümlü kaktüslerin dikenleri beni diye.
Ben ne mi yapıyordum? Ben sadece seviyordum işte.. Böylesi daha önce gelmemişti ki hiç başıma... Böylesini bulamam bir daha diye, söyleyemiyordum bile sevdiğimi bangır bangır meydanlarda. Bir akvaryum balığının gürültülü sessizliğini yaşıyordum. ne zaman niyetlensem seni sevdiğimi söylemeye, kelimeler yerine hava kabarcıkları çıkıyordu yüzeye. Cam fanusun içinden seni, senin beni sevmeni izleyebiliyordum sadece. Sevgi kırıntılarını nasıl da cömertce bana sunduğnu görüyor ama sadece bakabiliyordum sana.
Çünkü sen o kadar erişilmezdin ki... Bu halinle bana böylesi yakın durman sadece bir illüzyon olmalıydı. Ama olsun, bu bile benim için yeterdi. Fazlası değildi beklediğim. Seni sevmem senden de beni sevmeni isteme hakkını vermezdi ki bana. Hem, sen seni ne kadar sevdiğimi hiç bilmeyeceksin. Hep o anne şefkatiyle, dostlukla gelip dokunacaksın yüreğimde gözyaşlarımın olduğu yere, ben mutlu olacağım.
Sonra gitme vakti gelecek....
"Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia" **
Sen beni hiç bilmeyeceksin, ama ben seni hep seveceğim
